ทั้งหมด

ชาติก่อน เมื่อเจียงเฟิ่งหัวถูกพระราชทานสมรสให้เป็นชายาอ๋องของเหิงอ๋องเซี่ยซางนั้น นางไม่ได้รับความรักจากเหิงอ๋อง นางเข้าใจว่าขอเพียงตนเองรักษาธรรมเนียมมารยาท จัดการเรื่องราวต่างๆ ด้วยตนเอง สงบเสงี่ยมเจียมตัว อุทิศตนปรนนิบัติ ถึงขั้นโอนอ่อนเอาใจ ความจริงใจของนางจะต้องแลกความรู้สึกดีๆ มาได้อย่างแน่นอน เฝ้ารอให้ถึงวันที่อุปสรรคทั้งมวลผ่านพ้น ผู้ใดเลยจะคาดคิด ความเอ็นดูที่แม่สามีมีต่อนางมิใช่เรื่องจริง สามีใจแข็งดุจก้อนหินหากมีใจให้ชายารองกลับเป็นเรื่องจริง แม้แต่ลูกบังเกิดเกล้าทั้งสองยังถูกชายารองยุแยงให้รังเกียจนาง เกลียดชังนาง จนนางตรอมใจตายไปในวัยสามสิบห้าปี เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางก็ได้ย้อนกลับมาตอนอายุห้าขวบ ทราบว่าจะถูกพระราชทานสมรสเป็นชายาของเหิงอ๋องตอนอายุสิบห้า ทั้งรู้ว่าวันหน้าเหิงอ๋องจะได้ก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ฮ่องเต้ นางจึงวางแผนสิบปีอย่างใจเย็น รอให้มีราชโองการประทานสมรสแล้วค่อยแต่งงานกับเหิงอ๋อง ชาตินี้ นางจะไม่ก้มหน้ายอมจำนนงอมืองอเท้ารอความตายอีกแล้ว ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีการแบบไหน นางก็จะต้องกลายเป็นมารดาของแผ่นดินให้จงได้ นางรู้เพียงว่า ผู้ใดไม่เห็นแก่ตัวแล้วไซร้ ฟ้าดินจักลงทัณฑ์ ***** ตั้งแต่ชายาอ๋อง ชายารัชทายาท ฮองเฮา ไทเฮา ไทฮองไทเฮา คอยดูเถอะว่าเจียงเฟิ่งหัวจะก้าวผ่านชีวิตอันรุ่งโรจน์นี้อย่างไร

ยอดราชาแห่งความมืดกลับสู่เมืองมาเป็นพนักงานตัวเล็กๆ แต่ไม่ระวังไปรู้ความลับของเจ้านายคนสวยเข้า...

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว

หนึ่งปีก่อน หลินเซียงพาชายหนุ่มที่สูญเสียความทรงจำจากข้างถนนกลับบ้าน พ่อหนุ่มคนนี้มีไหล่กว้าง ขายาว หน้าตาหล่อเหลาเป็นอย่างมาก หลินเซียงจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหว สุดท้ายเธอก็ตกหลุมรักและแต่งงานสายฟ้าแลบ หลังจากนั้น สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำหลังจากความทรงจำฟื้นคืน คือขอหย่ากับเธอ โดยอ้างว่าต้องกลับไปสืบทอดกิจการของครอบครัว หลินเซียง : … หย่าก็หย่า ถึงอย่างไรเงินก็หอมหวานกว่า แล้วเขาก็ไม่ใช่คนเดิมที่แสนน่ารักอีกต่อไปแล้ว เธอจะยึดติดกับผู้ชายคนเดียวไปทำไมกัน ในวันหย่า หลินเซียงโยนเอกสารข้อตกลงการหย่าที่มีตัวอักษรตัวหนาขนาดใหญ่ลงบนโต๊ะ ทำให้ทั้งอวิ๋นเฉิงต้องตกใจ [คู่หย่าไม่ได้เรื่อง ไร้สมรรถภาพ] หลังหย่า เธอมีหนุ่มรุ่นน้องและหนุ่มหล่อมาติดพันไม่ขาดสาย ในงานสังสรรค์งานหนึ่ง เพื่อนสนิทถามเธอว่าเธอจะมีโอกาสแต่งงานใหม่อีกไหม? หลินเซียงหัวเราะเยาะ “ใครแต่งงานใหม่คนนั้นเป็นหมา!” กลางดึก เธอรับโทรศัพท์ “ใครคะ?” “โฮ่ง!”

ชาติก่อน หลังจากที่แต่งงานกับโบซือหยวน เซินมานก็ละทิ้งศักดิ์ศรีการเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเซิน และพยายามทำดีทุกวิถีทางเพื่อให้โบซือหยวนพอใจ แต่คนเมืองไห่เฉิงต่างรู้ดีว่าคนรักของโบซือหยวนคือซูเฉียนเฉียน เธอเป็นแค่ของที่ไร้ค่าไร้ราคา โบซือหยวนรู้สึกรังเกียจเธอ หลังจากที่เธอใช้หนี้หมด ก็ให้เธอตายบนห้องผ่านตัด หลังจากเกิดใหม่ ในใจเซินมานก็คิดว่าจะออกไปจากโบซือหยวน หลังจากตกลงหย่าแล้ว สามีที่เกียจเธอเข้ากระดูกดำก็เปลี่ยนทัศนคติของเขาไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเผชิญหน้ากับอดีตสามีที่คุกเข่าขอแต่งงานใหม่ เซินมานหันกลับเข้าไปในอ้อมแขนโอบกอดของโบซือหยวน เซินมาน: เห็นหรือยัง คนรักใหม่ เซียวตั๋ว: สวัสดี สามีเก่า

ซาบริน่า สก๊อตต์ เธอเป็นผู้หญิงที่ยากจน และทั้งชีวิตของเธอก็พีงพาผู้อื่นมาโดยตลอดเธอถูกบังคับให้เป็นแพะรับบาป และใช้ตัวเองเป็นข้อแลกเปลี่ยน ซึ่งส่งผลให้เธอต้องตั้งครรภ์เซบาสเตียน ฟอร์ด เขาเป็นชายโสดที่มีสิทธ์เลือก และเพียบพร้อมไปด้วยอำนาจและความมั่งคั่งมากมายเขาเชื่ออย่างสุดใจว่าเธอคือ ดอกไม้แห่งปีศาจ เธอไม่บริสุธิ์ มีความโลภ และความหลอกลวงเธอไม่สามารถให้ความอบอุ่นกับเขาได้ เธอจึงหายตัวไปจากเขา ด้วยความโกรธ เขาสาบานว่าจะค้นหาจนสุดขอบโลก และนำตัวเธอกลับมาให้ได้คนทั้งเมืองต่างรู้ว่าเธอจะต้องถูกสับเป็นล้านชิ้นเธอถามเขาอย่างสิ้นหวังไปว่า "ฉันทิ้งงานแต่งงานของเรา โดยไม่ต้องการสิ่งใดเลย ทำไมคุณถึงยังไม่ปล่อยฉันไปอีก?"เขาตอบด้วยท่าทีที่เหนือกว่าว่า "เธอขโมยหัวใจของฉัน และยังให้กำเนิดลูกของฉันด้วย และเธอยังต้องการจะหนีไปจากฉันอีกเหรอ?"

"ฉันบอกแล้วไงถ้าไม่มีถุงยางอนามัยฉันไม่ให้" "จะอะไรนักหนา" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเมื่อเธอพยายามหนีบขาไว้ "การที่ผู้หญิงเขาปฏิเสธไม่ให้สด นั่นเพราะเขากลัวเชื้อโรคที่คุณรับมาจากผู้หญิงคนอื่น!" "ไม่เคยสดกับใครสักหน่อย"

ขณะที่เขาเมา ปากก็เอ่ยเรียกชื่อของคนที่หลงรัก เช้าวันถัดมา เขาจำอะไรไม่ได้เลย และพูดกับเธอว่า “ไปพาผู้หญิงคนเมื่อคืนนี้มาซะ!” “.....” ในที่สุดเวินหนี่ก็ท้อแท้และยื่นคำขอหย่าด้วยเหตุผลที่ว่า ฝ่ายหญิงต้องการมีบุตร แต่สามีไม่มีความสามารถในการมีบุตร จึงทำให้ความสัมพันธ์พังทลายลง! เมื่อเย่หนานโจวผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวทราบข่าว ใบหน้าของเขาก็อึมครึม สั่งให้คนไปจับเวินหนี่มาเพื่อพิสูจน์ตัวเอง คืนหนึ่ง ขณะที่เวินหนี่กลับมาที่บ้านหลังจากเลิกงาน เธอก็ถูกผลักไปที่มุมบันได “ใครอนุญาตให้เธอหย่าโดยไม่ได้รับความยินยอมจากฉัน?” เวินหนี่กล่าวว่า “คุณไม่มีความสามารถเอง แล้วยังไม่ยอมให้ฉันไปหาคนที่มีความสามารถอีกงั้นเหรอ?” คืนนั้นเย่หนานโจวต้องการทำให้เธอรู้ว่าแท้จริงแล้วเขามีความสามารถหรือไม่ แต่เวินหนี่หยิบรายงานผลตรวจการตั้งครรภ์ออกมาจากกระเป๋า เย่หนานโจวโกรธมาก “เด็กคนนี้เป็นลูกของใคร?” เขาตามหาพ่อของเด็กไปทั่ว และสาบานว่าจะฆ่าไอ้สารเลวนี่ให้ได้! แต่ใครจะรู้ว่าสุดท้ายแล้วกลับเป็นตัวเขาเสียเอง…

เจ้าบ่าวของข้ามีฝาแฝดผู้พี่อยู่คนหนึ่ง ทั้งคู่มีหน้าตาเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก สิ่งเดียวที่จะสามารถใช้เป็นเครื่องจำแนกได้ก็คือ ที่หางตาของสามีข้ามีไฝเสน่ห์อยู่เม็ดหนึ่ง ทุกครั้งก่อนที่เราจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ข้ามักจะต้องลูบเบาๆ ไปที่ไฝเม็ดนั้นก่อนเสมอถึงจะเบาใจ มีบางครั้งเหมือนกันที่เขาใช้น้ำเสียงที่แหบพร่าถามข้าออกมาว่า “หากไม่มีไฝเม็ดนี้ เจ้าจะยังสามารถแยกข้าออกหรือไม่?” และทุกครั้งที่ถาม เขาก็มักจะรุกรุนแรง จนข้าแทบจะรับมือไม่ไหว จึงได้แต่พูดตอบกลับไปอย่างเจ็บปวดว่า “...ได้สิ”ชีวิตหลังแต่งงานของพวกเรา ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่งที่ข้าได้พบกับความลับของเขาและพี่ชายฝาแฝด...

ภรรยา "หนิงเป่ย ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ! นายเกาะผู้หญิงกินมาห้าปีแล้ว แม้แต่เศษเงินเล็กๆน้อยๆ ก็มาขอจากฉัน นายไม่สมควรเป็นสามีฉันด้วยซ้ำ!" หนิงเป่ย "ในบัตรนี้มีเงินหมื่นล้านบาท เอาไปใช้นะครับ" ภรรยา "หมื่นล้านบาท! นายไปเอาเงินเยอะขนาดนี้มาจากไหน?" หนิงเป่ย "เงินที่เธอให้นั้น ผมเอาไปซื้อขายหุ้นแล้วได้กำไรครับ?" ภรรยา "คิดไม่ถึงเลยว่า นายคือเทพแห่งวงการหุ้นในตำนาน!"

"ฉันไม่ต้องการเด็กเพิ่ม ที่มีอยู่ก็เพียงพอแล้ว..." พรึ่บ! ชุดเกาะอกสีดำที่เคยอยู่บนตัวร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ในตอนนี้บนกายขาวผ่องเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวจิ๋ว และสติกเกอร์ปิดเม็ดบัวสีหวานเท่านั้น "ไม่ต้องการจริงๆ หรือคะเสี่ย?" "แก้ผ้าให้ดูขนาดนี้ จะให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ?" พิธานขยับกายเล็กน้อยเพื่อระบายความอึดอัดจากส่วนกลางลำตัวที่เริ่มขยับขยาย "มาสิ... ลองทำให้ฉันพอใจดู เผื่อว่าฉันจะเปลี่ยนใจ รับเลี้ยงเธออีกคน"

คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"

"อุ๊ยคุณหมอ" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ มือของเขาก็ยื่นมาแกะผ้าเช็ดตัวออก แต่เธอคว้ามันไว้ได้ทัน ใบหน้าคมคายโน้มต่ำลงมาซอกคออีกฝ่ายจากทางด้านหลังแล้วสูดดม "คุณหมอ..คุณหมอจะทำอะไรคะ" "อยู่นิ่งๆ"หญิงสาวที่ไม่เคยถูกชายใดสัมผัสร่างกายแบบใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อน ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ ตามคำสั่งริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง มือแกร่งวางแนบไว้กับหน้าอกอวบ ในใจหญิงสาวคิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องตกเป็นของเขาแน่ เรื่องนี้มันก็อยู่ในลายลักษณ์อักษรที่ไอยวริญได้เซ็นลงไป ที่จริงเขาเขียนขึ้นมาโดยที่ไม่คิดว่าจะแตะต้องตัวเธอหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เขาก็เลยมีข้อนี้เผื่อไว้ ซึ่งเธอก็ยอมเซ็น..นาทีนั้นไม่ว่าจะให้ทำอะไรเธอทำได้หมดขอแค่เขายอมผ่าตัดให้กับแม่ "ตามมาที่เตียง" ริมฝีปากหนากระซิบพูดโดยที่ยังคงสูดดมกลิ่นกายของเธออยู่ นายแพทย์เซอร์เวย์คิดว่าตัวเองมีอาการป่วย เขาไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงที่ไหนเลย ด้วยความที่เขาเป็นแพทย์ผ่าตัดเห็นสรีระของคนรวมถึงเห็นทุกอย่างที่อยู่ด้านใน พอเข้าใกล้ผู้หญิงก็จะนึกถึงแต่ห้องผ่าตัด เลยคิดว่าตัวเองบกพร่องเรื่องนี้ พอมีหญิงสาวมาเสนอตัว

หลังจากหกปีแห่งการนองเลือด จักรพรรดิจึงได้หวนคืนถิ่น ด้วยร่างกายไร้พ่ายของฉัน ฉันสามารถสยบเหล่าอันธพาล และปกป้องเหล่าหญิงสาว…

มันควรที่จะเป็นขั้นตอนการทำเด็กหลอดแก้วตามที่ตกลงกันไว้ แต่ทุกอย่างกลับตลปัตรไปเสียหมด ต้นเหตุของปัญหาคือ นายท่านลุค ครอว์ฟอร์ด ทายาทแห่งตระกูลครอว์ฟอร์ด ชายหนุ่มเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สุขุม เย็นชาไร้ความรู้สึกและปกครองแบบเผด็จการ หากเขาตั้งใจไว้แล้ว ไม่มีอะไรในโลกที่เขาทำไม่ได้! เบียงก้า เรย์นคิดว่าพวกเขาทั้งสองจะแยกทางกันหลังจากที่เธอให้กำเนิดลูก อย่างไรก็ตาม จากนั้นเวลาล่วงเลยมาห้าปี ชายคนนั้นพาลูกน้อยน่ารักทั้งสองมาคอยเธอที่หน้าหอพัก ท่ามกลางสายตาคนนอกทั้งหลาย! แม้ว่าจะมีสายตาคนนอกจับจ้องอยู่ จากสายตาของคนนอก คุณครอว์ฟอร์ดเป็นชายหนุ่มแสนเย็นชาและไร้หัวใจ แต่สำหรับเธอแล้ว เขา...

เพราะที่บ้านล้มละลายจันทร์เจ้าไร้หนทางจึงยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาขอความช่วยเหลือจากเขา อดีตลูกคนใช้ที่เคยอาศัยอยู่ที่บ้านของเธอที่ตอนนี้ทำธุรกิจจนกลายเป็นเศรษฐีร่ำรวยมหาศาล เตชินไม่เคยคาดฝันมาก่อนว่า คุณหนูที่เคยกดขี่เขามาตลอดชีวิตจะยอมคุกเข่าให้เขาในวันนี้ วันนี้จันทร์เจ้าไม่ใช่ลูกสาวเจ้าป่าแต่กำลังกลายเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำ "เธอจะตอบแทนฉันยังไงในการช่วยเหลือเธอครั้งนี้ล่ะ" เตชินมองจันทร์เจ้าอย่างเหยียด ๆ จันทร์เจ้าก็แค่คุณหนูตกอับที่หิวเงินคนหนึ่ง เขารู้ว่าตอนนี้จันทร์เจ้าพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเงินเท่านั้น หญิงสาวเชิดใบหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง แม้จะเกลียดเขาแค่ไหนแต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว "ฉันเคยช่วยคุณพ่อ ฉันมีความสามารถเป็นเลขาได้" เตชินหัวเราะทั้งมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย "เลขาเหรอแค่เลขาคงไม่พอ นอกจากว่าเธอจะทำหน้าที่เป็นนางบำเรอบนเตียงของฉันด้วย"

ซือเจ๋อเยว่ถูกบังคับให้แต่งงานกับเยียนอ๋องซื่อจื่อผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าคนที่มารับตัวเจ้าสาวนั้นคือบุรุษที่นางเคยได้ร่วมหลับนอนด้วยมาก่อน! ชะตาชีวิตช่างบัดซบเสียจริง! นางครุ่นคิดอยู่ว่าแต่งก็แต่งไปเถิด อย่างไรเสียเขาก็จำนางไม่ได้อยู่ดี ทว่านางคิดไม่ถึงว่าบุรุษผู้นี้คือคนที่สวรรค์ลิขิตมาเพื่อแก้ไขชะตาอายุสั้นของนาง หากกอดเขาหนึ่งครั้งจะมีชีวิตยืนยาวขึ้นหนึ่งวัน หากจุมพิตเขาหนึ่งทีจะมีชีวิตยาวขึ้นสามวัน หากร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขาหนึ่งคืน...จะมีอายุยืนยาวขึ้นได้กี่วันยังต้องรอการพิสูจน์เสียก่อน นางจึงวางกลอุบายเพื่อความอยู่รอดของตน ในคืนเดือนมืดที่ลมพัดแรง นางปีนหน้าต่างเข้าไปในห้องของเขา แหวกผ้าม่านออกแต่กลับไม่พบใคร... พอหันกลับไป นางก็เห็นเขายืนอยู่ด้านหลัง สายตาเยือกเย็นลึกล้ำมองมาที่นาง “องค์หญิง ข้ารอท่านอยู่นานแล้ว” ซือเจ๋อเยว่ “!!!”

โมเน่หญิงสาวที่ผิดหวังในความรักจึงประชดชีวิ ตด้วยการไปนั่งดื่มที่บาร์หรูคนเดียวจึงได้เจอกับดราก้อนมาเฟียหนุ่มที่ทำงานอยู่ที่นั้นในคืนนั้น "รู้จักไหม one night stand ?" "....ทนให้ได้แล้วกันเพราะฉันจะไม่หยุด!"

“ระหว่างเสือกับไทเกอร์หนูอยากจะหมั้นกับใคร” “พ่อ!!/พ่อ!!” ทั้งพี่เสือและไทเกอร์ต่างอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจรวมทั้งฉันด้วย เพราะไม่คิดว่าจะถูกถามแบบนี้ สมองมันอื้อและขาวโพลนไปหมดไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไร จู่ๆ ทำไมคุณลุงถึงให้มาเลือกอะไรแบบนี้ “เลือกสิลูก แม่อยากให้ใจ๋เลือกด้วยตัวเอง” ฉันมองหน้าไทเกอร์และพี่เสือสลับกัน แน่นอนว่าหากต้องเลือกมันมีคำตอบตายตัวอยู่ในใจแล้ว และตอนนี้พี่เสือก็กำลังส่ายหน้าบอกเป็นนัยๆ ว่าห้ามเลือกเขา “ใจ๋” เสียงของพ่อที่เรียกทำให้ฉันสะดุ้ง ด้วยความที่พ่อค่อนข้างดุ ความกลัวทำให้ฉันพูดคำตอบที่อยู่ในใจออกมา “พี่เสือค่ะ ใจ๋อยากหมั้นกับพี่เสือ” “ยกเลิกงานหมั้นซะใจ๋ อย่าทำให้เรื่องมันแย่ไปมากกว่านี้” “ต่อให้ต้องเลือกใหม่ ใจ๋ก็ยังจะเลือกพี่เสือ” ฉันมองหน้าคนตัวสูง ผู้ชายที่แอบรักมานานหลายปี “ฉันให้เธอเป็นได้มากที่สุดแค่น้องสาว ถ้าไม่อยากเป็น ก็มีอีกสถานะ สนใจไหม?” “สถานะอะไรคะ” “คนไม่รู้จัก” “……..” “ถ้ามั่นใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็อย่าว่าฉันใจร้าย”

(ชื่อรอง: ชีวิตอันรุ่งโรจน์ของตัวละครเอก: ฟิลิป คลาร์ค, วินน์ จอห์นสตัน) “โอ้ ไม่นะ! ถ้าฉันไม่ทำงานให้หนักกว่านี้ ฉันต้องกลับไปที่บ้านของตระกูล แล้วสืบทอดทรดกมากมายมหาศาลของตระกูลแน่” ในฐานะที่เขาเป็นทายาทแห่งตระกูลชั้นสูงที่มั่งคั่งร่ำรวย ฟิลิป คลาร์ก มีปัญหากับเรื่องนี้...