พีเรียด

‘แม่แก้ว’ บุตรสาวเจ๊กอี้หลวงโรงฝิ่น ผู้ตกเป็นที่หมายปองแต่แรกพบของ ‘คุณหลวงจัน’ หล่อนมีความจำเป็นต้องแต่งงานเพื่อรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลเอาไว้ แต่เมื่อคุณหลวงจันเอง พอได้รับแม่แก้วเป็นเมียมาแล้วกลับพบว่าหล่อนไม่ได้เป็นกุลสตรีอย่างที่คิด ฤาหล่อนจะฝักใฝ่คุณไสยอาคมจริง ๆ ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน - ภพคุณหลวง - (พีเรียด) พันวาเสน่หา

เมื่อที่นาจะถูกยึด 'จันทร์' จึงเร่เอาตัวเองมาขายฝากให้กับชายที่หล่อนพึงใจ ทว่า 'นพ' กลับไม่กล้ารับลูกสาวบ้านใดไว้ เพราะรู้ตัวเองดีว่า ความหอมหวานร้อนแรงสุดนั้น หากได้กลืนกินไปสักครั้ง จะอดไม่ได้อีกเลย สักค่ำคืน

เธอทะลุมิติสู่จีนโบราณ จำต้องเป็นชายาของรัชทายาทผู้เย็นชา ถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกร ถูกทำร้ายทั้งกายและใจ เมื่อไฟแค้นแปรเปลี่ยนเป็นไฟรัก..เธอจะก้าวขึ้นเป็นฮองเฮาเคียงข้างเขาหรือเลือกที่จะจากไปตลอดกาล?

หลวงธรณีพิทักษ์(พ่อปาน) - นวล(แม่ค้าขายปลาในตลาด) ‘ปาน’ ได้รับมอบหมายจากคุณพระนพ ให้ตรวจตราว่าชาวบ้านถูกเอารัดเอาเปรียบหรือไม่ ทางที่จะรู้ได้กว้างคือต้องเข้าไปที่ตลาด เพราะว่ากันว่า ‘ปากตลาด’ มีอะไรก็พูดหมด ‘นวล’ แม่ค้าขายปลา เกิดเป็นคนจนยังไม่พอ ยังจะถูกย่ำยีจากนายเงิน ในเมื่อขายปลาผ่อนที่นาไม่ไหว นวลจึงคิดขายตัวเองเพื่อให้ได้เงินมากขึ้น แต่คนซื้อนี่สิ เลือกได้หรือต้องจำใจขาย เมื่อกลิ่นคาวปลาหอมหวนจนใจชายระส่ำ

มีมี่นางแบบสาวหุ่นเซ็กซี่ ตัวแม่ของวงการ วูบหมดสติจนตุยไป วิญญาณดันไปอยู่ในร่างของคุณหนู จางหนิงฮวา คุณหนูจวนเสนาบดี ผู้มีน้ำหนักเก้าสิบกิโล มีคู่หมั้นตั้งแต่ยังเด็ก เป็นแม่ทัพฝีมือฉกาจ นามตงหยาง เมื่อผ่านงานปักปิ่นไปแล้ว คุณหนูจางหนิงฮวารบเร้าท่านพ่ออยากให้ไปเร่งรัดการแต่งงาน แม่ทัพตงหยางมีหรือจะอยากได้ภรรยาหุ่นหมูตอน จึงหาทางชิ่งงานแต่ง แถมยังพึงใจ ลู่เยว่ชิงสาวงามประจำเมืองเข้าเสียอีก แต่เมื่อตอนนี้วิญญาณในร่างกลายเป็นมีมี่ นางแบบสาวสุดเซ็กซี่ขยี้ใจชาย เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป..

จู่ๆ จื่อหนิงก็ตายและทุลุติมาเข้ามาในตอนจบของนิยาย...แล้วอย่างไรกัน เรื่องดำเนินมาถึงตอนจบแล้วนางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้ นอกจากขอเพียงได้ด้วยชีวิตพ่อตัวร้ายที่น่าสงสารผู้นี้เอาไว้ก่อนเถอะ!

“หล่อนไม่อยากให้ฉันไปหรือ” เจ้าของใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยพิษไข้ปิดเปลือกตาลง ก่อนจะพยายามลืมขึ้นมองเขา พยักหน้าน้อยๆ บ่งบอกว่าหล่อนต้องการอย่างนั้นจริงๆ นั่นทำให้หัวใจของศรไหววูบก่อนจะเต้นแรงรัวเร็ว เขายิ้มให้หล่อน ประคองสองแก้ม ดวงตาคมแต่หวานไปด้วยความอ่อนโยนจ้องใบหน้าน้อยๆ นั้น “ได้ พี่จะไม่ไปไหน พี่จะอยู่กับน้อง น้องหลับตานะ พักสักหน่อย ประเดี๋ยวค่อยตื่นมากินยาก็ได้ พี่... พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่กับน้อง”

ถูกดอกบัวขาวเล่นงานจนต้องจบชีวิตลงท่ามกลางความแค้นในความโง่เขลาของตนเองและสามี เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตนเองยังไม่ถึงวัยปักปิ่นและยังไม่ได้แต่งงาน หนทางให้ได้แก้ไขชะตาของตนเองจึงได้เริ่มต้นขึ้น แม้ว่านางจะยังมีสัญญาหมั้นหมายกับคนสมควรตายผู้นั้นอยู่ แต่เฉินเจียวเจียวก็ได้ตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้วว่า “สามีที่ดีก็คือสามีใหม่” กลับมาครั้งนี้นางไม่มีทางแต่งเข้าจวนอ๋องเป็นชายาเอกของหลี่ไท่หยางอย่างเด็ดขาด

ขึ้นเตียงกันมาตั้งกี่ครั้ง ขนาดรอยกัดที่ข้าทำไว้ก็ยังมี แต่ท่านกลับไม่ยอมรับข้าและลูก! ฟ้อง! ข้าจะฟ้อง! ต่อให้ต้องขึ้นศาลอับอายไปข้าง! ข้าก็จะฟ้องท่านให้ยอมรับข้ากับลูกให้ได้!

บลสาวออฟฟิศธรรมดาได้สิ้นชื่อลาเพราะความประมาท เธอเดินตกท่อระบายน้ำระหว่างทางกลับบ้าน แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเธอกลับพบว่าตนเองได้กลายเป็นตัวประกอบในนิยาย อนุตัวประกอบผู้แสนอาภัพ (จริงหรือ?) “ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ขอให้เมียแกไม่รัก ไม่สิ หากเป็นไปได้ขอให้หนิงเซียนมีชีวิตใหม่ แล้วให้แกตามง้อเธอ หลงเธอหัวปักหัวปำ เป็นเหมือนหมาที่ถูกเจ้านายจูงไปไหนก็ได้ สมควรแล้วที่ถูกพระเอกจับกรอกยาพิษตาย เฮอะ!!” ร่างบางทุบหมอนระบายความไม่พอใจ นึกโมโหชายที่ชั่วช้าเป็นตัวร้ายแบบเต็มขั้น แต่นักเขียนดันสร้างให้ดูดีรูปหล่อพ่อรวยมีชีวิตเลิศหรูอยู่สุขสบาย ในขณะที่ภรรยาต้องทนรองมือรองเท้าหมดประโยชน์แล้วก็เฉดหัวทิ้ง *เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น*