เทพนักรบ

"หลูมู่หยาน" ลูกสาวของเทพเจ้าแห่งสงครามที่มีชื่อเสียงในหยานโจว ทวีปเทียนหลิง ชื่อเสียงของเธอทั่วทั้งจักรวรรดิถูกทำลาย ทำให้เธอกลายเป็นบุคคลไร้ค่า มาร่วมเป็นสักขีพยานในให้เธอ ทวงคืนบัลลังก์ผู้ยิ่งใหญ่ไปด้วยกันว่าเธอจะพิชิตภารกิจสำคัญได้หรือไม่

แนะนำเรื่อง ปาวกะ เทพแห่งไฟผู้มีอิทธิฤทธิ์ที่สามารถให้พรกับมนุษย์ เป็นเทพที่ต้องการครอบครองธาตุน้ำและเป็นเทพผู้ไม่เคยรักใครจนมาเจอมนุษย์ผู้หญิงที่พร่ำแต่ขอพรกับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระหว่างที่เขาประทานพรให้แก่ลินานั้น คัมภีร์ที่เขาขโมยมาเกิดหายไปแล้วที่แย่ไปกว่านั้นเขากลับทำให้มนุษย์ต้องตาย และเขาต้องตามหามนุษย์คนนั้นให้เจอ เพราะถ้าเขาไม่สามารถช่วยมนุษย์ที่ตายคนนั้นได้ แน่นอนล่ะเขาจะต้องหายดับสูญไปตลอดกาล ปาวกะ เทพแห่งไฟผู้ประทานแก่มนุษย์ อายุ250ปี ผู้ที่มีรูปร่างหน้าตางดงาม แต่เวลาโกรธจะมีนัยน์ตาแดงก่ำ มีร่างกายที่ร้อนราวกับไฟหากเขาไม่อนุญาตให้สัมผัสก็ไม่มีผู้ใดสามารถทนต่อความร้อนที่ออกมาจากตัวของเขาได้ เป็นเทพที่ไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆ ลินา หญิงสาววัยยี่สิบสองที่พร่ำแต่ขอพรกับปาวกะโดยไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิด และเธอไม่รู้ว่าการขอพรกับเทพนั้นต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ และการข้อพรนั้นกลับนำพาเธอไปสู่อันตรายมากมาย เพราะเขาร้อนอย่างกับไฟที่แผดเผาเธอให้เจ็บเจียนตายแต่เธอก็ยินยอม...

จากองค์หญิงศักดิ์สิทธิ์ผู้สูงส่ง ตกเป็นนางบำเรอของแม่ทัพที่โหดเหี้ยมต่ำช้า หนิงซิน องค์หญิงองค์รองของแคว้นป๋าย ต้องทุกข์ระทม หลั่งน้ำตาดุจธาราในหน้าฝน ในแต่ละวันถูกกระทำย่ำยีเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน แม้สิ้นสติไปแล้ว บุรุษต่ำช้าที่ใต้หล้าครั่นคร้าม ก็ยังไม่ยอมรามือ ข่มเหงรังแกนางอย่างไม่ปรานีปราศรัย ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความสงสารเห็นใจสักนิด จากสูงส่งเสียดฟ้า กลายเป็นดอกหญ้าให้คนย่ำเล่น หนิงซินที่ตกเป็น 'เชลย' ในมือศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด จะเอาตัวรอดอย่างไรไหว...

ในวสันตฤดูเดือนยี่ เวียนครบรอบในทุกสิบสองปี เป็นปีที่มนุษย์จะเข้าใกล้โลกของเหล่าทวยเทพมากที่สุด เจ้าสาวของท่านเทพหลงเหนียนได้รับการคัดเลือกแล้วในปีนี้อาเป้ย ไม่เห็นด้วยกับการส่งเครื่องสังเวยแด่เทพ...

โบราณว่า “ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ” ทำไมคนโบราณต้องพูดถูกด้วย! อย่างนี้ต้องหนี แต่เขาจะหนีไปที่ไหนได้ ในเมื่อเขาดันไปเตะตาต้องใจ "นายเอก" เข้าโดยไม่รู้ตัว (แนะนำให้ใส่แว่นกันแดดในการรับชม)

เมื่อพรหมจรรย์ของเธอหอมหวานเกินกว่าจะต้านไหว ลูกชายทั้งสามของหัวหน้าเผ่าจึงปรารถนาจะเสพสังวาสกับเธอเพื่อความแข็งแกร่ง

เมื่อองค์ชายผู้สูงศักดิ์ถูกสลับใบหน้ากับจอมโจร และกำลังจะถูกส่งไปประหาร ทว่าฟ้าดินกลับช่วยให้เขาหลบหนีออกมาได้ และได้รับความช่วยเหลือจากหญิงสาวหมอยาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งเข้าใจว่าเขาเป็นเจ้าโจรชั่วคนนั้น แต่กลับให้โอกาสเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในหมู่บ้านร่วมกับเธอ... เขาจะใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป จะทวงคืนชะตาตนเองกลับมาได้หรือไม่?

รสกลมกล่อม สดชื่นมาก น้ำหวานถูกดื่มจนหมดก่อนจะเติมใส่อีกครั้ง และแล้วมื้อนั้นก็จบลงพร้อมกับความตึงเครียดเข้ามาปกคลุม "เจ้าไปเรียนรู้วิชาทำอาหารพวกนี้มาจากไหน" "เอ่อ ช่วงนี้ข้าชอบอ่านหนังสือ เลยได้เรียนรู้วิธีการทำอาหารจากในนั้น" เธอก้มหน้าซ่อนไว้ ไป๋หู่เองก็ไม่ได้คาดคั่นเอาความต่อ มือหนายื่นไปจับแก้วน้ำผลไม้ ถึงจะไม่มีกลิ่นหอมเท่าชาที่กินประจำ แต่มีเอกลักษณ์ทั้งของคาวและของหวาน เห็นทีต้องเก็บนางไว้ใกล้ตัว "เจ้ามีฝีมือดีเช่นนี้ก็ทำอาหารให้ข้ากินซะ" "ห๋า แล้วท่านกวงจิ้งล่ะคะ" "เหวินเซียวแจ้งให้กวงจิ้งหยุดทำอาหารให้ข้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแต่ยังทำให้เซียนคนอื่นตามปกติ และเลื่อนขั้นให้นางเป็นแม่ครัวของที่นี่แทน" อีกฝ่ายเรียกคนสนิทและสั่งการไป "ขอรับ" ทั้งสามมองตาโตไม่นึกว่านอกจากไป๋หู่แล้วจะมีคนอื่นอยู่อีก "เจ้าจะใช้ครัวที่นี่ก็ได้ข้าไม่ว่าอะไร" ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง "ค่ะ" "จริงสิ เจ้าชื่ออะไร" "เฟ่ยเฟ่ยค่ะ" หญิงสาวช้อนสายตาตอบนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่ว่ายังไงเทพไป๋หู่ก็ยังเป็นคนที่เธอชื่นชอบ

เมื่อคำว่าจอมยุทธ์ไม่ได้วัดกันที่ฝีมือ แต่วัดที่ลมหายใจสุดท้าย เจ้าจะเลือกปกป้องใคร?

“กระไรนะ? เป็นทหารแล้วจะได้ภรรยาแบบไม่ต้องเสียเงินหรือ? เช่นนั้นข้าจะเป็นทหาร!” หลี่วั่นเหนียนกลับชาติมาเกิดเป็นลูกหลานตระกูลหลี่แห่งราชวงศ์ถังที่ตกอับ เขาต้องวางแผนอย่างรอบคอบทุกย่างก้าว เพื่อต่ออายุให้ราชวงศ์นี้อีกสามร้อยปี!