กล้าหาญ

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย

"เลว" นอกจากคำนี้เธอไม่รู้จะเอาคำไหนมาบัญญัติได้อีกแล้ว เพราะพ่อกับลูกก็ไม่ต่างอะไรกันเลย "ขอบคุณครับที่ชม.. ค่ำแล้วไปดีกว่า" ชายหนุ่มทำเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร ลุกขึ้นได้เขาก็เดินตรงมาที่ประตู ซึ่งมีเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น มือเรียวยื่นไปคว้าแขนของเขาไว้โดยที่ไม่มองสบตา และไม่ได้หันหน้าไปทางเขาเลยด้วยซ้ำ "คุณต้องการอะไรเพื่อแลกกับทุกอย่างของพ่อฉันคืนมา" เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับครอบครัวของเธออีกแล้ว เพราะเธอรู้ดี ว่าพ่อหวงสิ่งที่มีอยู่มาก หวงยิ่งกว่าตัวเธอสะอีก สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้า ต่ำลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาอีกครั้ง "..ก็ลองเสนอมาก่อนสิ เผื่อฉันจะเก็บไปพิจารณา" "ฉันขอร้อง..ขอให้คุณช่วยพ่อของฉัน ช่วยให้ท่านพ้นคดีความ ช่วยให้ท่านได้ทุกอย่างคืนกลับมา ตัวฉันอาจจะไม่มีค่าอะไรมากพอ แต่ฉันก็มีแค่ตัวที่จะขอแลกกับทุกสิ่ง"

ข้าผิดอะไร แค่ร้ายไปหน่อยเท่านั้นเอง ไม่สิไม่ใช่แค่ร้ายไปหน่อยแค่ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบจำต้องทวงคืน

ชาติก่อนนางเป็นเพียงองค์หญิงผู้อ่อนแอมิอาจปกป้องใครได้ทั้งยังจบชีวิตด้วยเงื้อมมือของชายผู้เป็นสวามี เมื่อได้ย้อนกลับมาอีกครั้งนางสัญญาว่านางจะไม่ยอมให้ทุกอย่างเป็นเช่นเดิมต่อให้ต้องร้ายกาจเพียงใดก็ตาม

เพียงฤดี นักบัญชีสาวแสนขยันผู้ต้องการหลีกหนีจากสภาพคนหาเช้ากินค่ำในเมืองหลวงและครอบครัวที่เต็มไปด้วยปัญหา จึงตัดสินใจซื้อที่ดินในต่างจังหวัดแปลงหนึ่ง หวังว่าจะใช้เป็นสถานที่เขียนนิยายออนไลน์และทำช่องยูทูป หลังจากที่ทำเป็นอาชีพเสริมมานาน เพื่อจะสร้างความมั่นคงให้กับทุกคนในครอบครัวที่จากมา พวกเขาจะได้รู้สักทีว่า เธอไม่ได้คิดจะทิ้งมาเพื่อหาความสบายตามลำพังอย่างที่มารดาปรามาสไว้ แม้ตอนนี้จะต้องอาศัยอยู่ในบ้านร้างตามลำพังเธอก็ยอม! ขณะที่คีรินสถาปนิกหนุ่มมากความสามารถ เดินทางกลับบ้านที่ทิ้งร้างไว้เกือบสิบปีเพื่อตั้งหลัก หลังจากผิดหวังเรื่องความรัก คำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ของคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน ทำให้เขาต้องตัดสินใจเดินทางกลับมายังบ้านเกิด แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก กลับพบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเขา แล้วเขาจะไล่ผู้หญิงไร้บ้านคนนี้ออกไปได้อย่างไร นอกจากรับไว้ให้อยู่ช่วยงานบ้านระหว่างที่เขารีโนเวทบ้านก็ยังดี ทว่าบรรยากาศอันงดงามของพะโต๊ะ เมืองในหมอกของภาคใต้ที่สวยงามดั่งเมืองเหนือ กับความขยันใสซื่อของเธอ ก็ค่อย ๆ ร้อยรัดหัวใจของเขาเอาไว้อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางกำแพงของคำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ซึ่งคอยก่อกวนอยู่ในหัวใจ

เจ้าจอมลูกพี่ผู้เก่งไปเสียทุกอย่างแห่งไร่หมาเมิน ต้องตายด้วยลูกปืนของแก๊งค์ค้ายาเสพติด วิญญาณไม่ไปโลกแห่งความตายกลับมาเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกกดขี่ยิ่งกว่าทาส ‘หึ จะให้เจ้าจอมยอมคนชั่วฝันไปเถอะ'

เข้ม หนุ่มกรุงเทพ ฯ หลงรักสาวต่างจังหวัด จึงคิดจะย้ายถิ่นฐานมาปักหลักที่บ้านนอก

แตงไทยสาวสวยผู้ที่ตั้งใจว่าจะโสดตลอดชีวิต แต่แล้วความตั้งใจของเธอก็สั่นคลอน เมื่อมาเจอหนุ่มหล่ออย่างกำนันหิน ปฏิบัตการอ่อยผู้ชายก็เกิดขึ้น

ถูกคนจับมาจนต้องหนีตายแล้วมาอยู่ในหมู่บ้านกลางป่าที่ชื่อ "ธาราวิหค" โดนแม่หมอประจำหมู่บ้านบอกว่าเป็นตัวกาลกิณียังไม่พอ ยังจะต้องมาเจอกับผู้ชายที่แสนจะปากเสียอย่าง"เสือหาญ"อีก

หลวงธรณีพิทักษ์(พ่อปาน) - นวล(แม่ค้าขายปลาในตลาด) ‘ปาน’ ได้รับมอบหมายจากคุณพระนพ ให้ตรวจตราว่าชาวบ้านถูกเอารัดเอาเปรียบหรือไม่ ทางที่จะรู้ได้กว้างคือต้องเข้าไปที่ตลาด เพราะว่ากันว่า ‘ปากตลาด’ มีอะไรก็พูดหมด ‘นวล’ แม่ค้าขายปลา เกิดเป็นคนจนยังไม่พอ ยังจะถูกย่ำยีจากนายเงิน ในเมื่อขายปลาผ่อนที่นาไม่ไหว นวลจึงคิดขายตัวเองเพื่อให้ได้เงินมากขึ้น แต่คนซื้อนี่สิ เลือกได้หรือต้องจำใจขาย เมื่อกลิ่นคาวปลาหอมหวนจนใจชายระส่ำ