ไล่ล่าภรรยา

วันวิวาห์ ในวันวิวาห์ของฉันเอง คู่หมั้นของฉันกับน้องสาวของฉันที่ชื่อว่ากู้หลาน กำลังพัวพันกับความสัมพันธ์ลึกซึ้งอยู่ในห้องรับรองแขก และถูกจับได้คาหนังคาเขาต่อหน้าผู้คน ฉันกลายเป็นตัวตลกของงาน กลายเป็นที่ซุบซิบนินทาไปทั่วทั้งงาน แต่แล้วลู่จิ่งชวนซึ่งเป็นเพื่อนเล่นวัยเด็กของฉัน กลับก้าวออกมาคลี่คลายสถานการณ์ คุกเข่าขอฉันแต่งงานต่อหน้าทุกคนอย่างเปิดเผย เพื่อปกป้องฉันจากความอับอาย หลังแต่งงาน เขาก็ดูแลฉันอย่างดี ตามใจฉันทุกอย่าง เพียงแต่เรื่องบนเตียงของเรานั้นไม่ราบรื่น เขามีปัญหาทางเพศมาโดยตลอด จนกระทั่งปีนี้หลังจากที่เราได้ทำเด็กหลอดแก้ว ฉันจึงได้ตั้งครรภ์ หลังจากนั้น เขาก็ยิ่งดูแลฉันอย่างทะนุถนอมเป็นพิเศ ฉันคิดว่า เขาคือที่พักพิงสุดท้ายของฉันอย่างแท้จริง จนกระทั่งวันนั้น ฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อน "อาชวน นายมันใจร้ายเกินไปแล้วนะ กู้หนิงดูแลนายดีขนาดนั้น นายกล้าดียังไงถึงได้สลับไข่ให้กู้หนิงอุ้มบุญแทน เพราะกู้หลานกลัวเจ็บ ไม่กล้ามีลูกงั้นเหรอ?" "อีกอย่าง อีกสองเดือนเด็กก็จะคลอดแล้ว นายคิดจะทำยังไงต่อไป?" เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา "พอเด็กคลอดแล้ว ฉันก็จะอุ้มลูกไปให้อาหลาน เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของเธอ" "ส่วนกู้หนิง ฉันก็จะบอกเธอว่าลูกแท้งไปแล้ว" "ชีวิตที่เหลืออยู่ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง" มิน่าล่ะ ความอ่อนโยนเอาใจใส่ที่ฉันเคยคิดว่าได้รับนั้น แท้จริงแล้วมันเป็นเพื่อเธอคนนั้นทั้งหมด ฉันหันหลังกลับ และนัดหมายการผ่าตัดทันที เด็กสกปรกคนนี้ ฉันไม่ต้องการแล้ว และชีวิตสมรสจอมปลอมนี้ ฉันก็ไม่ต้องการอีกต่อไป

คบกันมาห้าปี แต่แฟนหนุ่มที่เป็นทนายกลับยกเลิกงานแต่งกับฉันไปห้าสิบสองครั้ง ครั้งแรก เด็กฝึกงานสาวที่เขาดูแลกรอกแบบฟอร์มที่สำนักงานกฎหมายผิดพลาด เขารีบกลับไป ปล่อยให้ฉันตากแดดอยู่ริมทะเลทั้งวัน ครั้งที่สอง ระหว่างทำพิธีพอเขารู้ว่าเด็กฝึกงานสาวถูกทนายคนอื่นรังแกก็กลับไปช่วย ทิ้งให้ฉันถูกแขกเหรื่อหัวเราะเยาะ ต่อมาไม่ว่าฉันจัดงานเมื่อไหร่ เด็กฝึกงานสาวมักจะมีปัญหาต่าง ๆ นานาที่ต้องพึ่งพาเขา ในที่สุด ฉันก็หมดหวัง ตัดสินใจแยกทางกัน วันที่ฉันย้ายออกจากเมือง A เขากลับตามหาฉันไปทั่วราวกับคนบ้า

ตกลงมาจากตึกพร้อมผู้หญิงที่คู่หมั้นรักแต่ไม่อาจแต่งงานด้วย คู่หมั้นที่เป็นหมอกลับช่วยนางในดวงใจของตัวเองก่อน ปล่อยฉันที่เลือดออกอย่างหนักให้รอรถพยาบาล ก่อนจะตาย ฉันขอร้องเขาไม่ให้ทิ้งฉันไว้ ลู่ซือเหิงเตะมือของฉันออกไป “หลินหร่วน มีน้ำใจหน่อยได้ไหม? ไม่เห็นหรือไงว่าหย่าฉีสลบไป? เรื่องที่เธอผลักเขาตกตึก ไว้ฉันค่อยกลับมาคิดบัญชีกับเธอ” แต่บัญชีนี้ ลู่ซือเหิงไม่มีโอกาสได้แก้แค้นแล้ว เพราะหลังจากที่เขาอุ้มผู้หญิงที่เขาเฝ้ารักจากไป ฉันกับลูกในท้องก็ได้ตายไปพร้อมกันแล้ว

แต่งงานมาสามปี สามีไม่เคยแตะต้องตัวเองเลย แต่กลับระบายความเครียดในยามค่ำคืนกับรูปภาพน้องสาวของเธอ หลินโยวหรานบังเอิญเห็นในมือถือเข้าก็ได้รู้ว่า ที่เขาแต่งงานกับเธอ ก็เพื่อแก้แค้น เพราะเธอคือทายาทตัวจริง ที่แย่งตำแหน่งไปจากน้องสาวที่เป็นทายาทตัวปลอม หลินโยวหรานเสียใจอย่างมาก จึงกลับไปอยู่กับพ่อแม่บุญธรรม แต่ไม่นึกเลยว่าโป๋ซือหานจะบ้าคลั่ง ตามหาเธอไปทุกหนทุกแห่ง

ก่อนงานพรอมวันจบมัธยมปลายหนึ่งวัน อีธานก็ล่อลวงฉันขึ้นเตียง เขาทำรุนแรงและเอาแต่ตักตวงจากฉันตลอดทั้งคืน ในระหว่างที่ฉันทนความเจ็บปวดอยู่ ในใจกลับเต็มไปด้วยความหวานชื่น เพราะฉันแอบหลงรักอีธานมาสิบปีแล้ว ในที่สุดความปรารถนาก็เป็นจริง เขาบอกว่าหลังเรียนจบจะแต่งงานกับฉัน รอเขารับช่วงต่อตระกูลลูเซียโน่จากผู้เป็นพ่อแล้ว ก็จะทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ทรงเกียรติที่สุดของตระกูล วันต่อมา อีธานโอบฉันไว้ในอ้อมแขน แล้วสารภาพกับพี่ชายบุญธรรมของฉันว่าเราสองคนได้คบกันแล้ว ฉันนั่งเขินอายในอ้อมกอดของอีธาน รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด แต่จู่ ๆ พวกเขาก็เปลี่ยนบทสนทนาเป็นภาษาอิตาลี ลูคัส พี่ชายบุญธรรม แซวอีธานว่า “สมแล้วที่เป็นนายน้อย ครั้งแรกก็มีดาวเด่นของห้องถวายตัวให้เองซะแล้ว” “รสชาติน้องสาวต่างสายเลือดของฉันเป็นยังไงบ้างล่ะ?” อีธานตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ภายนอกดูใส ๆ แต่จริง ๆ แล้วอยู่บนเตียงน่ะร่านมาก” รอบข้างมีเสียงหัวเราะลั่นดังขึ้น “งั้นต่อไปฉันควรเรียกเธอว่าน้องสาวหรือว่าพี่สะใภ้ดี?” แต่อีธานกลับขมวดคิ้ว “เธอนับว่าเป็นพี่สะใภ้อะไรกันล่ะ? ฉันอยากจีบกัปตันเชียร์ลีดเดอร์ แต่กลัวว่าเธอจะรังเกียจว่าฝีมือฉันไม่ดี เลยเอาซินเธียมาซ้อมมือก่อนต่างหาก” “เรื่องที่ฉันนอนกับซินเธีย พวกนายอย่าให้ซิลเวียรู้ล่ะ ฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ” แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า เพื่อที่ในอนาคตจะได้อยู่กับอีธาน ฉันได้แอบเรียนภาษาอิตาลีมานานแล้ว ได้ยินแบบนี้ ฉันก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่เปลี่ยนการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยจากสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียเป็นสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์อย่างเงียบ ๆ

ในค่ำคืนที่ซือชิงเจ๋อออกไปพลอดรักกับชู้รัก ซางชิวกลับต้องจบชีวิตลงอย่างอนาถ พญายมให้โอกาสเธอได้กลับมามีชีวิตเป็นเวลาเจ็ดวันเพื่อสะสางความปรารถนาที่ยังค้างคาใจ เธอมีความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือการหย่ากับซือชิงเจ๋อ ให้ทุกอย่างที่ผ่านมาจบสิ้นลง ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นหรือตายก็อย่าได้กลับมาพบเจอกันอีก

หนึ่งเดือนก่อนแต่งงานกับแฟนหนุ่ม เขากลับต้องการมีลูกกับรักแรกของเขา ฉันไม่เห็นด้วย เขาก็เอาเรื่องนี้มาพร่ำบ่นให้ฟังทุกวัน จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันก็ได้รับใบตรวจครรภ์ ถึงได้รู้ว่ารักแรกของเขาตั้งครรภ์ได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว ที่แท้เขาก็ไม่เคยคิดที่จะขอความเห็นชอบจากฉันตั้งแต่แรกแล้ว และในตอนนั้นเอง ความสัมพันธ์ที่ยาวนานหลายปีก็เหมือนหมอกควันที่จางหายไป ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน ทำลายความทรงจำทั้งหมดระหว่างเรา ตัดสินใจเข้าร่วมห้องปฏิบัติการวิจัยที่ตัดขาดจากโลกภายนอกในวันแต่งงาน นับจากนี้ไป ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก!

เพื่อนสนิทวัยเด็ก ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบมหาวิทยาลัย กลับคุกเข่าขอ “เจียงเหนียนเหนียน” คุณหนูตัวปลอมของตระกูล แต่งงานในวันรับปริญญาของฉัน ส่วน “กู้ฉีหราน” นักบุญแห่งเมืองหลวงในสายตาของทุกคน ก็สารภาพรักกับฉันหลังจากที่เพื่อนสนิทวัยเด็กของฉันขอแต่งงานสำเร็จ ห้าปีหลังแต่งงาน เขาอ่อนโยนกับฉันเสมอมา ตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร จนกระทั่งฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อนสนิทโดยบังเอิญ “ฉีหราน ตอนนี้เหนียนเหนียนก็มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว นายยังจะแสร้งทำเป็นรักกับเจียงจิ่นต่อไปอีกเหรอ?” “ในเมื่อฉันไม่ได้แต่งงานกับเหนียนเหนียน อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว อีกอย่าง ตราบใดที่ฉันยังอยู่กับเธอ เธอก็จะไม่สามารถไปรบกวนความสุขของเหนียนเหนียนได้” ส่วนพระคัมภีร์ล้ำค่าที่เขาเก็บรักษาไว้ ทุกหน้าล้วนจารึกชื่อของเจียงเหนียนเหนียนเอาไว้ “ขอให้เหนียนเหนียนหลุดพ้นจากความยึดติด ขอให้เธอมีกายใจที่สงบสุข” “ขอให้เหนียนเหนียนสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา และไร้ซึ่งความกังวลในรัก” ... “เหนียนเหนียน ชาตินี้เราคงไร้วาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าได้ครองคู่เคียงข้าง” ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ตลอดห้าปี สิ้นสุดลงในชั่วพริบตา ฉันสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา วางแผนจัดฉากการจมน้ำของตัวเอง นับจากนี้ไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

ดานเต้ คู่หมั้นของฉันคือทายาทตระกูลมาเฟียแห่งนิวยอร์ก เขารักฉันอย่างสุดซึ้ง แต่แล้วหนึ่งเดือนก่อนถึงวันวิวาห์ เขากลับอ้างเหตุผลเรื่องการจัดการของครอบครัว เพื่อที่จะไปมีลูกกับเพื่อนรักในวัยเด็กของเขา ฉันไม่เห็นด้วย แต่เขาก็คอยพูดย้ำเตือนอยู่ทุกวัน ทั้งยังบีบคั้นฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันได้รับใบรายงานผลการตรวจครรภ์จากคลินิกแห่งหนึ่ง ถึงได้รู้ว่า เธอตั้งครรภ์ได้เกือบเดือนแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะขอความยินยอมจากฉันเลยแม้แต่น้อย ในวินาทีนั้นเอง ฉันพลันตาสว่าง ความรักที่สั่งสมมาเนิ่นนานหลายปีมันช่างเปราะบางจนไม่อาจต้านทานสิ่งใดได้เลย ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน เผาทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยให้ และในวันที่เคยถูกกำหนดให้เป็นวันวิวาห์ ฉันก็ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่อิตาลีเพื่อศึกษาต่อยอดทางการแพทย์ รับภารกิจพิเศษขององค์การแพทย์ไร้พรมแดนอย่างเป็นทางการ และตัดขาดการติดต่อทุกช่องทางกับตระกูลมาเฟียนั้น นับจากนั้นเป็นต้นมา ระหว่างฉันกับเขาก็ถือเป็นอันสิ้นสุดกัน!

ปีที่ 8 ของการคบหาดูใจกับฟู่จิ่ง หลินเหยียนกลับต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาการป่วย วันแรกที่ออกจากโรงพยาบาล หลินเหยียนบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างฟู่จิ่งกับพี่สาวของเธอขณะเดินอยู่ตรงทางเดิน "ฟู่จิ่ง นายบ้าไปแล้วหรือไง? นายแอบเอากระดูกสันหลังของหลินเหยียนไปให้ฉีชูหร่านจริงๆ เหรอ?" "ทั้งๆ ที่นายก็รู้ว่าหลินเหยียนร่างกายไม่แข็งแรง แต่ยังโกหกเธอว่าเป็นแค่โรคกระเพาะแล้วให้เธอเสี่ยงอันตรายทั้งอย่างนั้น?" ฉีชูหร่านเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของฟู่จิ่งที่เขาแอบรักมานานหลายปี หลินเหยียนไม่ได้ร้องไห้หรือโวยวาย เพัยงยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างประเทศ และตอบตกลงเรื่องการแต่งงานทางธุรกิจกับตระกูลลู่ทันที...