การให้อภัย

“ทีนี้เจ้าก็อาบน้ำให้เราได้แล้วใช่ไหมฮะดียะห์ แต่ถ้าเจ้ายังขัดขืนไม่ทำตามที่เราต้องการ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จะเกิดขึ้นใหม่ ที่คราวนี้เราไม่รับประกันนะว่าจะหยุดยั้งอารมณ์ปรารถนาในกายได้หรือเปล่า” น้ำเสียงนุ่มทุ้มและแหบพร่าดังข้างใบหูนุ่ม ถึงจะมีผ้าเนื้อหนาขวางกั้นอยู่ แต่ก็ยังกางกั้นความร้อนผ่าวจากปากหนาที่ขบเม้มติ่งหูไม่ได้ “ค่ะ...ค่ะ...”

"พี่เควินคะ" ฉันเดินเข้าไปหาผู้ชายที่ทั้งฮอตและน่ารัก ก่อนที่จะเรียกชื่อพี่เขาออกมาด้วยพลังทั้งหมดที่มี "ครับ เรียกพี่รึเปล่า" พี่เขาหันมายิ้มให้ฉันพร้อมทั้งเอียงคอแล้วก็เอานิ้วชี้ที่ตัวเอง งือออ น่าร้ากกก "ค่ะ" ฉันตอบเบาๆ แล้วก็ยิ้มด้วยความอาย ขาเริ่มสั่นแล้ว เอาไงดี เอาไงดี! "มีอะไรกับพี่รึเปล่าครับ" พี่เขามองหน้าฉันยิ้มๆ เอาวะมาถึงขนาดนี้เเล้ว "หนู...หนูชอบพี่ค่ะ หนูชอบพี่มาก หนูแอบชอบพี่มานานแล้ว พี่คบกับหนูได้ไหม!"

ชาติก่อนเขาและนางประดาบเข้าหากัน ล้วนเต็มไปด้วยคมดาบเงากระบี่ มีแต่คำว่าหลอกลวง เจ้าเล่ห์มากแผนการ ชั่วช้าและโลภมาก จนสุดท้ายต้องพบกับจุดจบเพราะความโลภ ชาตินี้ได้โอกาสย้อนเวลากลับมา คนเลวร้ายเช่นนางและเขาจะไม่ยอมเดินซ้ำรอยเดิมอีก! เย่หลี เป็นสตรีที่มีจิตใจมักใหญ่ใฝ่สูง นางรักอำนาจ เช่นเดียวกับ ฟ่านเฉิน องค์ชายรองที่หวังในตำแหน่งองค์รัชทายาทเช่นกัน เขากับนางร่วมมือกันเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่ทว่าเบื้องหลังกลับหันดาบหมายสังหารกันและกัน สุดท้ายจุดจบไม่สวยหรูดั่งที่คิด ก่อนตายเขาและนางได้รู้ความลับที่ตนไม่เคยรู้ แต่ทว่าก็สายเกินแก้ไปเสียแล้ว แต่ทว่าสวรรค์ยังเมตตา ส่งเขาและนางกลับมาแก้ไขเรื่องราวทุกอย่างในอดีต หนึ่งสตรีที่ต้องการปกป้องครอบครัว แม้ไม่มีอำนาจและกำลังในมือก็ไม่ยอมแพ้ หนึ่งบุรุษที่กลับมาแก้แค้นคนที่เคยทำกับเขาเอาไว้และทวงคืนความเป็นธรรมให้คนบริสุทธิ์ที่เคยตกเป็นเหยื่อในชาติก่อน เมื่อได้พบกันอีกครา ทำให้เขาและนางต้องเลือกอีกครั้ง ว่าจะหันดาบเข้าหากันเช่นเดิม หรือจับมือกันอีกครั้งเพื่อสังหารคนชั่วที่อยู่เบื้องหลังโศกนาฏกรรมในครั้งนั้น!

เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ ชาตินี้นางพอแล้ว เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น ฮึก!! กระบี่เรียวยาวบักลงที่กลางอกพระนาง ผู้ที่ถือกระบี่นั้นไม่ใช่ใคร องค์รัชทายาท โอสรพระองค์เดียวของนางอำนาจมันหอมหวานขนาดนั้นเลยเหรอ บุตรถึงลงมือสังหารมารดาได้อย่างเลือดเย็นขนาดนี้ เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ หาได้มีใครรักนางด้วยความจริงใจขนาดคนที่นางคลอดเลี้ยงดูอุ้มชูมาด้วยสองมือยังทรยศ หักหลัง หากชาติหน้ามีอยู่จริง ขอเกิดเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ต้องแก่งแย่งชิงกับใคร

"ข้ามิใช่สตรีที่อ่อนแอ ไม่ว่าผู้ใดมายุ่งกับผู้ชายของข้าข้าจัดการไม่เว้นหน้า ไม่ว่าท่านจะเป็นสามีของข้าเองก็ตาม" หนิงเอ๋อ องค์หญิงกาลกิณีที่ถือกำเนิดในค่ำคืนแห่งความโศกเศร้า นางถูกตราหน้าว่าเกิดมาทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสียเป็นเหตุให้มารดาของตนเองต้องมาตายหลังจากที่คลอดนางมาได้ไม่กี่ชั่วยาม นางมิเคยได้รับความรักความเมตตาจากบิดาที่เป็นฮ่องเต้แม้แต่น้อย แต่นางมิใช่สตรีที่อ่อนแอการที่นางโดนเนรเทศออกมาอยู่นอกวังทำให้นางมีจิตใจแข็งแกร่งและมิเคยยอมผู้ใด ในเมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นตัวซวยนางจึงใช้ชีวิตไม่สนฐานะองค์หญิงเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งวันหนึ่งนางได้พบเจอกับ หางเฟิง นายโลมรูปงามที่สุดแห่งหอนายโลมและเขายังเป็นเด็กน้อยที่เคยพูดคุยกับนางเมื่อยังเยาว์วัยทำให้นางพอคลายเหงาได้บ้าง แต่ทว่าการที่นางพบเจอกับหางเฟิงและเลี้ยงดูเขานั้นถึงหูของฝ่าบาท เพื่อไม่ให้ราชวงศ์เสื่อมเสียไปมากกว่านี้ฝ่าบาทจึงได้เขียนราชโองการให้องค์หญิงหนิงเอ๋อได้เข้าพิธีแต่งงานกับ แม่ทัพหลิวอี้เฟย เรื่องวุ่นวายก็ได้ก่อกำเนิดขึ้นเพราะแม่ทัพหลิวอี้เฟยนั้นมีสตรีที่อยู่ในดวงใจของเขาอยู่แล้ว

ความแค้นของกัลป์ฝังรากลึก เขาออกตามล่าตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวกลายเป็นคนเสียสติ แต่คนที่ต้องรับกรรมคือ น้องสาวของตัวการ "เธอเลือกเอาเองว่าจะนอนกับฉันคนเดียว หรือให้ลูกน้องฉันร่วมสนุกด้วย"

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล

“นอนกับพ่อก็นอนมาแล้วแค่นอนกับลูกอีกคนมันจะเป็นไรไป! ว่าไหม?” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน มองสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนใต้ร่างที่นอนตัวสั่นน้ำตาไหลอาบสองแก้ม

เขาชื่อ คราม เป็นทั้งคู่หมั้นของฉันและเป็นคนที่ฉันพลาดมีอะไรด้วยเมื่อสองปีก่อน ใครจะไปคิดล่ะว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง #คราม เจ้าพ่อมาเฟียอันดับต้นๆของเมืองไทย ไม่เกรงกลัวใคร และเอาแต่ใจตัวเอง โหดร้ายและดุดัน อยากได้ต้องได้ และไม่มีใครขัดเขาได้ #พิงค์ สาวสวยดีกรีนักเรียนนอก ภายนอกจัดจ้านร้อนแรง แต่จิตใจของเธออ่อนโยนมาก

ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ผมกำลังชอบ ผู้หญิงอีกคนคือรักแรกแล้วก็อยู่ในใจมาตลอด ส่วนผู้หญิงคนนี้คือ...ของเล่นคั่นเวลา