Short Stories & Novels

วันที่พี่สาวแย่งว่าที่สามีของข้าไป ข้าไม่คิดจะห้ามปรามพวกเขาสักนิด ตรงกันข้ามเลยล่ะ ข้าผลักสาวใช้ที่กำลังเฝ้าอยู่ออกแล้วรีบวิ่งออกไปหาท่านพ่อ “ยกงานแต่งให้พี่สาวเถอะเจ้าค่ะ ลูกอยากแต่งกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ!” บิดาของข้าทำหน้าประหลาดใจอย่างยิ่ง แม้อ๋องผู้สำเร็จราชการจะมีอำนาจเบ็ดเสร็จในราชสำนัก ทว่ากลับมีปัญหาเรื่องทายาท อีกทั้งยังอารมณ์แปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าข้ามีร่างกายที่เหมาะกับการตั้งครรภ์มาก! น่าเศร้าที่เมื่อชาติก่อน พี่สาวและแม่เลี้ยงวางแผนใส่ร้ายว่าข้าเสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงาน เพราะว่าข้าตั้งครรภ์ง่ายและมีรูปร่างอวบอิ่มเย้ายวนใจ ขณะที่คู่หมั้นรังเกียจเดียดฉันท์ข้า พี่สาวก็ฉวยโอกาสแต่งงานแทน วันที่แต่งงานออกจากจวน พี่สาวก็ยังไม่วางใจอยู่ดี นางส่งข้าไปที่หอนางโลมในฐานะบ่าวรับใช้ชั้นต่ำ สั่งให้แม่เล้าทุบตีทารุณกรรมข้าจนตาย ขณะที่นางใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับคู่หมั้นของข้า มีลูกหลานสืบทอดตระกูล หลังจากย้อนเวลากลับมา ข้าจะไม่ยอมให้ชะตากรรมซ้ำรอยอีก แย่งคู่หมั้นของข้าไปแล้วอย่างไรเล่า? นางแย่งร่างกายที่เหมาะกับการตั้งครรภ์ของข้าไปไม่ได้หรอก!

กู้เวินเหยียนกับเสิ่นเจียรุ่ยไม่กินเส้นกันมาตั้งแต่เด็ก บังเอิญในปีนั้น คนที่เหมาะสมจะจับคู่แต่งงานกันในวงการก็เหลือแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น กู้เวินเหยียนประกาศหนักแน่นว่าต่อให้ตายก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเสิ่นเจียรุ่ย เสิ่นเจียรุ่ยเกิดสนใจขึ้นมาทันที “งั้นฉันก็ตัดสินใจแต่งกับนายแล้วล่ะ นายรีบไปตายซะเถอะ” ในวันแต่งงาน กู้เวินเหยียนปล่อยไก่นับสิบตัวออกมาเพื่อทำให้เสิ่นเจียรุ่ยอับอาย เธอทำหน้าไร้อารมณ์ คว้าไก่ตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วเรียกมันว่า “สามี” กู้เวินเหยียนหมดอารมณ์ล้อเล่นลงไปทันที มองดูเสิ่นเจียรุ่ยที่ดื้อดึงจะมาแต่งกับเขา เขาก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเสียดแทงเยาะเย้ย “เธอจะต้องเสียใจทีหลังแน่” แต่งงานกันมาได้สามปี เสิ่นเจียรุ่ยจับกู้เวินเหยียนคาหนังคาเขาอยู่บนเตียงเป็นครั้งที่เก้าสิบเก้า จนถึงตอนนี้เอง เธอถึงได้เข้าใจอย่างแท้จริง ที่ว่าความเสียใจตามที่กู้เวินเหยียนพูดไว้มันคืออะไรกันแน่

“ฟินไหม... ได้เล่นกับหญิงสาววัยกำลังสวยแบบฉันครั้งแรก... คงจะฟินน่าดูเลยใช่ไหม?” ในห้องที่มืดสลัว ฉันซ่อนใบหน้าไว้ใต้ผ้าห่ม เปลือยเปล่าทั้งตัว คุกเข่าคว่ำหน้าอยู่บนเตียง พยายามแอ่นบั้นท้ายเพื่อรองรับผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง แม้จะไม่ต้องจงใจเปรียบเทียบ ฉันก็สามารถสัมผัสได้ถึงความแตกต่าง ร่างกายของพ่อสามีแข็งแกร่งกว่าลูกชายของเขามากนัก...

ฉันเป็นแค่นักศึกษาที่ไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน เป็นเวลากว่าห้าปีแล้วที่ฉันเป็นคนรักลับ ๆ ของหัวหน้าแก๊งมาเฟีย ดันเต้ คอสเตลโล ต่อหน้าคนทั่วไป ฉันคือช่างซ่อมงานศิลป์ส่วนตัวของเขา ในที่ส่วนตัว เขามักใช้เวลายามค่ำคืนทำให้ฉันเป็นของเขา ทั้งกอดฉันไว้แน่น และจูบจนฉันแทบขาดใจ ต่อมาครอบครัวของเขาก็จัดการเรื่องการหมั้นหมายให้เขา กับอิซาเบลล่า รอสซี่ คุณหนูผู้สูงส่งจากตระกูลฝ่ายตรงข้าม ในงานเลี้ยงฉลองงานหมั้นของพวกเขา อิซาเบลล่าใช้เศษแก้วแทงเข้าที่หลังมือของฉัน เขาบังคับให้ฉันขอโทษเธอ โทษฐานที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย ฉันกลั้นน้ำตาไว้ แล้วก้มศีรษะให้อิซาเบลล่า พออิซาเบลล่าแพ้พนัน แล้วต้องเล่นเกมรัสเซียนรูเล็ต โดยมีกระสุนหนึ่งนัด ต่อลูกโม่ปืนหกช่อง เขาก็บังคับให้ฉันไปเล่นแทนเธอ มือฉันสั่นขณะที่ยกปืนจ่อศีรษะตัวเอง “คุณเคยช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่ง” ฉันบอกเขา “ตอนนี้คุณเอามันคืนไปได้เลย” ในตอนที่ฉันหายไปจากโลกของเขาแล้ว หัวหน้าแก๊งมาเฟียผู้ไร้ความปรานี ผู้ซึ่งควบคุมทุกอย่างอยู่ในกำมือ… กลับเสียสติไปอย่างสิ้นเชิง

ตอนตั้งท้องมาเก้าเดือนจนใกล้จะคลอด ซางสือซวี่สามีของฉันดันส่งคนมาจับฉันขังไว้ในโกดังใต้ดิน สั่งให้ฉันอย่าเพิ่งคลอดลูก เพราะเหอชิงเยว่ภรรยาของพี่ชายเขาซึ่งได้จากโลกนี้ไปแล้วก็กำหนดคลอดวันนี้เหมือนกัน ซางสือซวี่เคยให้สัญญากับพี่ชายเขาไว้ว่า ลูกคนแรกของตระกูลซางจะได้รับการเลี้ยงดูเป็นทายาทสืบสกุล ได้รับมรดกของตระกูล “เหอชิงเยว่ต้องคลอดลูกก่อน” ซางสือซวี่พูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย “เหอชิงเยว่สูญเสียสามีไปแล้ว ไม่มีอะไรสักอย่าง ส่วนเธอมีความรักทั้งหมดของฉันแล้ว สมควรยกทรัพย์สินให้ลูกของเหอชิงเยว่” มดลูกบีบตัวจนทำให้ฉันเจ็บจนดิ้นทุรนทุราย ฉันร้องไห้อ้อนวอนขอให้เขาพาไปโรงพยาบาล ซางสือซวี่เช็ดน้ำตาฉันเบาๆ น้ำเสียงทุ้มจนน่ากลัว “เลิกเสแสร้งได้แล้ว! ฉันรู้นานแล้วว่าเธอไม่ได้รักฉันเลย สิ่งเดียวที่เธอสนใจคือเงินทองและฐานะ” “เธอจงใจคลอดก่อนกำหนด เพราะต้องการแย่งชิงสิ่งที่เป็นของหลานชาย.....ทำไมเธอถึงร้ายกาจขนาดนี้?” ฉันสีหน้าซีดเผือด สั่นไปทั้งตัว พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันกำหนดไม่ได้หรอกว่าลูกจะเกิดตอนไหน คลอดก่อนกำหนดเป็นแค่ความบังเอิญ! ฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้สนใจเงินทอง ฉันแค่รักนายเท่านั้นเอง!” เขาแสยะยิ้ม “ถ้าเธอรักฉัน เธอคงไม่บังคับให้เหอชิงเยว่เซ็นเอกสารสละสิทธิสืบทอดมรดกของลูก เอาล่ะ รอเหอชิงเยว่คลอดลูกเสร็จเรียบร้อย ฉันจะกลับมาหาเธอ ไม่ว่ายังไงในท้องเธอก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน” ซางสือซวี่เฝ้าอยู่ข้างนอกห้องคลอดของเหอชิงเยว่ พอเห็นเด็กที่เพิ่งคลอดออกมา เขาจึงนึกถึงฉันขึ้นมาได้ เขาให้เลขาไปรับฉันมาโรงพยาบาล แต่เลขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “คุณนาย...รวมถึงเด็ก...เสียชีวิตแล้วครับ...” ในช่วงเวลานั้น ซางสือซวี่เสียสติไปแล้ว

ภรรยาของเศรษฐีผู้หนึ่งไม่มีน้ำนม ดังนั้นเขาจึงจ้างฉันที่อยู่ในระยะให้นมบุตรมาให้นมลูกที่บ้าน วันนี้ในขณะที่ฉันกำลังให้นมลูกภรรยาสาวคนนั้น เศรษฐีหนุ่มก็เข้าใจผิดว่าฉันเป็นภรรยาของเขา…

กลับบ้านช่วงวันหยุดรอบนี้ ฉันอุตส่าห์จองตั๋วรถไฟแบบนอนได้แท้ ๆ แต่พอตกกลางคืน ตอนที่นอนอยู่บนเตียงแคบ ๆ นี้ ฉันเหลือบตามองผู้ชายร่างใหญ่ที่นอนอยู่เตียงข้าง ๆ แขนล่ำกับไหล่กว้างของเขาเด่นชัดแม้จะอยู่ใต้แสงสลัว……จนฉันรับรู้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ ที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ฉันซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนเล็ก ความรู้สึกแปลก ๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่าง ชายเสื้อและกระโปรงถูกถลกขึ้นเล็กน้อย ปลายนิ้วเรียวสวยค่อย ๆ ลูบไล้เข้าไปตามชายผ้าอย่างแผ่วเบา ร่างกายฉันร้อนรุ่มจนควบคุมไม่อยู่ ขาทั้งสองข้างสั่นเกร็งและหุบเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว ฉันขบริมฝีปากแน่นเพื่อกดความรู้สึกเสียงซ่าน แต่บางครั้งก็เผลอหลุดเสียงร้องที่น่าอายออกมา และสิ่งที่ฉันไม่เคยคาดคิดเลยคือ ในความมืดนั้นมีดวงตาคมกริบคู่นึง……กำลังจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของฉัน

ได้นอนเตียงเดียวกับผู้ชายครั้งแรก แถมยังมีเพื่อนรักนอนคั่นกลางด้วย ตอนเช้านักเรียนชายคนนั้นขโมยจูบฉัน และให้สัญญากับฉัน ในอนาคตจะรับผิดชอบฉันแน่นอน

ฉันกับเพื่อนสนิททะลุมิติเข้าไปในนิยายตระกูลเศรษฐีสุดดราม่า พอภารกิจจบ ฉันก็เลือกที่จะจากไป แต่เขากลับตกหลุมรักนางเอกผู้หลงใหลและยึดติดในเรื่อง แล้วตัดสินใจจะอยู่ต่อเพื่ออยู่ข้างเธอ แปดปีต่อมา ระบบกลับบอกฉันว่า เขาถูกนางเอกส่งเข้าโรงพยาบาลจิตเวช และเหลือชีวิตอยู่ได้อีกเพียงสามวันเท่านั้น ตอนที่ฉันไปถึง เขาถูกมัดอยู่บนเตียงคนไข้ ดวงตาเหม่อลอย ปากก็พึมพำเรียกชื่อของฉันซ้ำไปซ้ำมา แต่ภรรยาประธานของเขากลับกำลังวางแผนจัดงานแต่งสุดอลังการกับพระเอกผู้เป็นรักแรกของเธอ ฉันมองดูมือคู่ที่เคยเล่นเปียโนของเพื่อนสนิท ตอนนี้กลับเหลือแต่รอยเข็มถี่ยิบเต็มไปหมด “นายมาจนได้ ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่านายต้องมาแน่...” เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า “ฉันนี่มันโง่จริง ๆ นึกว่าการอยู่เคียงข้างคือคำสารภาพรักที่ยาวนานที่สุด” “แต่ไม่เคยคิดเลยว่า ที่แท้เธอแค่ต้องการบันไดให้เหยียบขึ้นไปเท่านั้นเอง” “พาฉันกลับบ้านเถอะ ฉันไม่อยากตายอยู่ที่นี่...”

ฉันคือนักปลอมแปลงงานศิลปะและผู้เชี่ยวชาญด้านข่าวกรองที่เก่งที่สุดในชิคาโก และฉันก็ดันไปตกหลุมรักผู้ชายที่เป็นเจ้าของทุกอย่าง ดอน วินเชนโซ รุสโซ เป็นเวลาสิบปีเต็ม ฉันคือความลับของเขา อาวุธของเขา และก็ “ผู้หญิงของเขา” ฉันเป็นคนสร้างอาณาจักรให้เขาจากในเงามืด ฉันเคยคิดว่าซักวันจะได้แหวนซะอีก ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคืนที่เขาอยู่ในเมืองนี้ เขาก็เอาแต่จมอยู่กับตัวฉัน เสพสุขจากฉันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขามักจะกระซิบข้างหูว่าฉันเป็นของเขา และไม่มีใครทำให้เขารู้สึกดีขนาดนี้ แต่ครั้งนี้ หลังจากจบเรื่องบนเตียง เขากลับประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับ แคทเธอรีน่า เปตรอฟ คุณหนูมาเฟียรัสเซีย นั่นคือตอนที่ฉันรู้ตัวจริง ๆ ว่าฉันไม่เคยเป็นผู้หญิงของเขาเลย เขาต้องการแค่ร่างกายของฉัน เพื่อสร้างพันธมิตร เพื่อผู้หญิงคนนั้น เขากลับเขี่ยฉันทิ้ง เขาทิ้งฉันให้ตาย ฉันเลยทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยได้รับจากเขา ฉันโทรหาพ่อที่อิตาลีแค่สายเดียว แล้วฉันก็หายไปจากชีวิตเขา แต่ตอนที่ ดอน ผู้ชายผู้เป็นเจ้าของทั้งชิคาโกเขาหา “ของเล่นชิ้นโปรด” ของตัวเองไม่เจอ… เขาก็แทบเป็นบ้า

ในวันครบรอบงานวิวาห์ปีที่เจ็ดของเรา ฉันกำลังนั่งตักลูเซียนสามีมาเฟียของฉัน และจูบเขาอย่างดูดดื่ม นิ้วมือควานหาผลตรวจการตั้งครรภ์ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าชุดราตรีผ้าไหมแสนแพง ฉันอยากจะเก็บข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ที่มาอย่างไม่คาดฝันนี้ไว้จนกว่าจะถึงช่วงท้ายของค่ำคืนนี้ มาร์โกลูกน้องมือขวาของลูเซียนเอ่ยถามเป็นภาษาอิตาลีพร้อมรอยยิ้มแฝงเลศนัย “นายท่าน โซเฟีย นกน้อยตัวใหม่ของท่าน เด็ดไหมครับ?” เสียงหัวเราะแกมเย้ยหยันของลูเซียนแล่นผ่านทรวงอก ทำให้ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกถึงกระดูกดำ เขาตอบกลับเป็นภาษาอิตาลี “เหมือนลูกพีชดิบที่เพิ่งเด็ดจากต้น ทั้งสดทั้งนุ่มนวลดีนะ” มือคู่นั้นลูบไล้ไปตามเอวของฉัน แต่สายตาของลูเซียนกลับไร้ซึ่งอารมณ์ “ปิดปากเอาไว้ให้สนิท ถ้านายหญิงของฉันรู้เข้า ฉันตายแน่” บรรดาลูกน้องหัวเราะคิกคักอย่างรู้ทัน พร้อมยกแก้วขึ้นสาบานว่าจะเงียบปากเอาไว้ เลือดอุ่นในกายของฉันค่อย ๆ กลายเป็นน้ำแข็งทีละนิด สิ่งหนึ่งที่คนเหล่านี้ไม่รู้เลยคือ คุณย่าของฉันมาจากเกาะซิซิลี ดังนั้นฉันจึงเข้าใจทุกคำที่พวกเขาพูดกัน ฉันพยายามคุมสติตนเองให้สงบ พร้อมกับปั้นรอยยิ้มไร้ที่ติในฐานะนายหญิงไม่ให้คลาย แต่มือข้างที่ถือแก้วแชมเปญกลับสั่นเทาไม่หยุด แทนที่จะสร้างเรื่องราวอะไร แต่ฉันกลับกดเปิดโทรศัพท์มือถือและเลื่อนหาจดหมายเชิญเรื่องโครงการวิจัยทางการแพทย์ระหว่างประเทศแบบรายบุคคลที่ได้รับมาเมื่อสองสามวันก่อน และกด “ยอมรับ” ภายในสามวัน ฉันจะหายไปจากโลกของลูเซียนแบบไม่ให้เขาตามหาได้อีก

หลังจากที่รูมเมทที่ผมแอบรัก บังเอิญล่วงรู้ความรู้สึกของผมเข้า ปฏิกิริยาที่ได้รับกลับมาคือการอาเจียนออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ "พวกรักร่วมเพศน่ะ น่าขยะแขยงที่สุด" เขาไล่ผมออกจากห้องไปอย่างไม่ไยดี ไม่นานหลังจากนั้น คลิปวิดิโอสั้นเกี่ยวกับผมก็ถูกเผยแพร่ออกไปในโลกออนไลน์ เพียงชั่วข้ามคืน ชีวิตของผมก็ตกต่ำลง ถูกผู้คนสาปแช่งและรุมรังเกียจจากทั่วทุกสารทิศ แต่แล้วภายหลัง เขากลับแสดงความรู้สึกเสียใจออกมา ทว่า ณ ห้องพยาบาลที่ถูกกั้นไว้ด้วยม่านบาง ๆ ผมกลับถูกคู่ปรับตัวฉกาจโน้มตัวลงกัดเข้าที่ติ่งหูของผมอย่างจงใจ "ถ้านายส่งเสียงออกมาตอนนี้ นายลองเดาสิว่า เขาจะได้ยินไหม?"

เพื่อทดสอบความซื่อสัตย์ของคนรักตั้งแต่สมัยเด็ก น้องสาวต่างแม่ของฉันจึงวางยาเขา จากนั้นก็ผลักฉันเข้าไปในห้องของเขาแล้วปิดประตู เพราะทนเห็นกู้เหวยโจวต้องทุกข์ทรมานไม่ไหว ฉันจึงยอมเสียสละเป็นยารักษาให้เขาด้วยความเต็มใจ น้องสาวต่างแม่โกรธมากจึงประชดด้วยการทิ้งเขาไปแต่งงานกับเจ้าพ่อแก๊งมาเฟียที่โหดเหี้ยม หลังจากฉันตั้งครรภ์ กู้เหวยโจวก็โดนบังคับให้แต่งงานกับฉัน ขณะเดียวกันเขาก็เริ่มเกลียดชังฉันขึ้นมา ตลอดระยะเวลาสิบปีอันแสนยาวนานที่แต่งงานกัน เขามักจะทำตัวเย็นชาไม่เหลียวแลฉันกับลูกชายอยู่เสมอ แต่วันที่ไปต่างประเทศแล้วเกิดเหตุน้ำท่วมฉับพลัน เขากลับเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อพาฉันกับลูกชายขึ้นไปบนฝั่ง ฉันคว้ามือเขาเอาไว้ไม่ทัน ก่อนเขาจะจมลงไปในน้ำ เขามองฉันด้วยสายตาลึกซึ้งเป็นครั้งสุดท้าย “ถ้าย้อนเวลากลับไปก่อนจะเกิดเรื่องทุกอย่างได้ อย่าเสียสละตัวเองช่วยฉันอีกเลย” ฉันเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีดหัวใจ ก่อนจะสลบเหมือดไป ตอนที่ลืมตาตื่นอีกครั้ง ฉันก็ย้อนเวลากลับมาวันที่น้องสาวต่างแม่วางยาปลุกเซ็กที่ฤทธิ์รุนแรงให้กู้เหวยโจว แล้วขังพวกเราสองคนไว้ในห้องด้วยกัน

หลังจากสามีเสียชีวิต ฉันได้ย้ายกลับไปอยู่กับแม่ และก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าแม่มีแฟนใหม่แล้ว แฟนใหม่ของแม่ประสบอุบัติเหตุ ดวงตาได้รับผลกระทบจากประกายไฟจากการเชื่อมโลหะ เขาจึงมาขอร้องให้ฉันช่วยหยดน้ำนมใส่ดวงตาเพื่อรักษา เมื่อมองดูน้ำนมที่หยดลงไปทีละหยด ร่างกายของฉันก็สั่นสะท้านเพราะไออุ่นจากร่างกายของผู้ชายคนนั้น ในที่สุด ฉันก็ต้องพบกับความสิ้นหวังเมื่อตระหนักได้ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา หน้าอกของฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้และมีน้ำนมไหลออกมาเสมอ

ในวันที่ฉันกับสามีพาลูกไปเที่ยวสวนสนุก เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพราะช่วงให้นม เสื้อฉันเผลอเปียกเป็นรอยเด่นชัด ทำให้คุณพ่อของเพื่อนลูกที่เรียนอนุบาลด้วยกันหันมาเห็นเข้า เขามาบอกว่าอยากดื่มนม แถมยังใช้รูปที่แอบถ่ายมาข่มขู่ฉัน แม้สามีและลูกจะอยู่ไม่ไกลนัก แต่เขากลับยิ่งขยับใกล้เข้ามาแล้วสั่งให้ฉันปลดเข็มขัดเขาออก...

ตอนที่พ่อแม่โทรมาบอกว่า ให้ฉันไปดูหน้าคู่ดูตัวของเพื่อนสมัยเด็กที่บ้านของเขานั้น เจ้าเพื่อนสมัยเด็กคนนี้กำลังนอนหลับสนิทอยู่ข้างกายฉัน ฉันนึกว่าเป็นเรื่องล้อเล่น จึงกระซิบพูดเบาๆ ว่า "สวี่ซิงเหอ พวกเขาบอกว่าจะหาคู่ดูตัวให้นายด้วยล่ะ" เขาครางรับ "อืม" ในลำคออย่างงัวเงีย ก่อนจะรวบตัวฉันเข้าไปกอด "ซินซินเด็กดี เดี๋ยวเธอช่วยหาชุดให้ฉันสักชุดนะ แล้วก็ช่วยเซ็ตผมให้ฉันด้วย" พอเห็นฉันตัวแข็งทื่อไม่ขยับเขยื้อน สวี่ซิงเหอก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแค่นหัวเราะ: "เดี๋ยวนะ เป็นอะไรไป? เราสองคนก็เป็นแค่คู่นอนกันไม่ใช่เหรอ เธอคงไม่ได้คิดว่าฉันจะแต่งงานกับเธอจริงๆ หรอกนะ?"

พอทะลุมิติมาเป็นเบต้าตัวร้ายในนิยายโอเมก้าเวิร์ส ผมก็พุ่งไปออฟเด็กในไนต์คลับ ไม่ต้องกังวลด้วยว่าพอนอนด้วยแล้วจะได้รับผลกระทบจากฟีโรโมน และไม่ไปแย่งอัลฟากับตัวเอกโอเมก้าจนตายอย่างอนาถ แต่ใครมันจะไปรู้ว่าตัวท็อปที่ผมจ้างมาจะกลายเป็นพ่อพระเอกฝ่ายรุกไปได้? ผมถูกมัดให้นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น อ้อนวอนให้เขาปล่อยผมไปสักครั้ง ชายหนุ่มสะบัดแส้เบาๆ ไล่สายตาไปตามผิวของผมทีละนิดๆ แล้วก็ยิ้ม หนึ่งเดือนหลังจากนั้นผมหนีออกมาจากวิลล่า ทว่ากลับถูกจับอีกครั้ง “ฉันให้ทางรอดนายแล้วนะ ทำไมยังหนีอีก?” ผมกอบกุมบั้นท้ายพลางตะโกนด่าว่า “สู้คุณทำผมให้สุดไปเลยเถอะ!” ชายหนุ่มพยักหน้าพลางว่าได้ ตอนกลางคืนจะทำให้ผมแบบสุดแน่

เพื่อนสาวในที่ทำงานชอบแวะไปร้านนวดสัปดาห์ละห้าวันเป็นอย่างต่ำ ทุกครั้งที่ไป วันต่อมาเธอจะมาทำงานที่ออฟฟิศด้วยสีหน้าแจ่มใสอย่างมาก ฉันอดใจไม่ไหวเลยถามเธอว่า หมอนวดที่ร้านฝีมือดีมากขนาดนั้นเลยเหรอ? สัปดาห์หนึ่งเธอถึงไปตั้งห้าครั้ง? เธอยิ้มและตอบกลับมาว่า ฝีมือของหมอนวดเก่งระดับไม่มีใครเทียบได้เลยล่ะ เธอลองไปนวดดูสักครั้งก็จะรู้เอง ด้วยเหตุนี้เอง ฉันจึงตามเพื่อนร่วมงานคนนั้นไปที่ร้านนวดที่มีชื่อว่า ‘ลุ่มหลง’ นับจากนั้นเป็นต้นมาฉันก็ถอนตัวออกมาไม่ได้เลย

"อ๊ะ อย่าจับตรงนั้นสิ เดี๋ยวก็ได้ยินเสียงน้ำหรอก..." พอเลยเทศกาลไหว้พระจันทร์ไปไม่นาน บริษัทก็จัดทริปแช่น้ำพุร้อนกลางป่าบนเขา คาดไม่ถึงว่าถนนขากลับจะถูกปิดแบบกะทันหัน ทุกคนเลยจำใจต้องค้างคืนอยู่ที่จุดแช่น้ำพุร้อน เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องค้างคืนข้างนอก แล้วฉันก็ดันเผลอทำให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองมีสภาพร่างกายที่พิเศษ สุดท้ายเลยจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น และคนที่ฉันเลือกก็คือผู้ชายที่ดูเงียบขรึมที่สุดคนนั้น ไม่คิดเลยว่าฉันจะถูกเขาจัดการเสียจนราบคาบ

ฉันมองดูผู้ชายที่หน้าตาเหมือนสามีทุกประการตรงหน้าฉัน หวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เพราะฉันได้รับข้อความฉบับหนึ่ง "เขาไม่ใช่สามีคุณ!" ที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือชื่อผู้ส่งข้อความที่แสดงในโทรศัพท์มือถือคือ "สามี"! ฉันควรจะเชื่อใครดี?