ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

“ฮึ่ก... อ๊อย” คนโดนดูดนมสะดุ้งคราง แม้อยากผลักไสศีรษะของพ่อผัวที่ก้มลงมาฟอนฟัดสองเต้า รัวลิ้นดูดรัดปลายหัวนมไว้ในอุ้งปากเหมือนอดอยากมานาน “หยุด... อย่า” ดาหวันดิ้น หากความเสียวที่กำลังกำซาบซ่านไปทั่วเรือนกายก็ทำให้สองมือของหล่อนที่ทุบรัวอยู่กับปั้นไหล่ของพ่อผัวตกลู่ลงข้างลำตัว ร่างกายไร้สิ้นเรี่ยวแรงจะขัดขืน แพ้พ่ายต่อความปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในอารมณ์ของตัวเอง “อูยยย... ” ดาหวันร้องคราง ริมฝีปากบิเบ้ห่อรัดเป็นวงกลม เมื่อปลายลิ้นร้อนๆ ของพ่อสามีบดขยี้ไชชอนเม็ดหัวนมแดงๆ เอาไว้ในอุ้งปาก

“มะไม่... ตรงนั้น อ๊ะ... อ๊อย… ” เจนนี่ร้องครางไม่เป็นภาษา เมื่อลิ้นกำนันหินตวัดเลียสูงขึ้นมาถึงรูก้นขมิบเกร็งของหล่อน “ป๋าขา… อูย กระแทกเถอะนะจ๊ะ... หนูเสียวจะตายอยู่แล้ว… เอานานเดี๋ยวหนูช้ำ รู้หรือเปล่าว่ามาหาป๋าทีไรหนูเป็นต้องพักฟื้นไปสามสี่วัน” เสียงเรียกร้องของเจนนี่ ทำให้กำนันหินจับอวัยวะเพศยาวใหญ่ขึ้นมาบีบรูดเบาๆ ตั้งลำตระหง่านเตรียมพร้อมทะลวงเข้ามาดับความทุรนทุรายของสาวไซด์ไลน์กระหายสวาทที่อยากโดนจัดหนัก

“อู้ววว… กลีบอ้าน่าเลียมาก” ดวงตาของหวังหย่งเบิกกว้าง… เป็นเพราะว่าไม่เคยเจอความสวยงามแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ตาวาวมองกลีบสาวของเหมยลี่ปลิ้นอ้าเป็นยวงทะลักออกมาระหว่างกลีบก้นด้านหลัง รีบโน้มใบหน้าลงมาแนบชิดพร้อมกับปาดลิ้นเลียเสยเข้าใส่สองกลีบอย่างเมามัน เสียงดังแพล่บๆ คลอไปกับเสียงครางของเหมยลี่ที่ไม่อาจเก็บความทรมานเอาไว้ได้ “อ๊ะ… อ๊ายยยย… ” เหมยลี่ร้องครางด้วยความเสียว… โดนลิ้นหวังหย่งจ้วงเข้าใส่รูสวาทเพียงชั่วอึดใจก็ไม่อาจข่มกลั้นน้ำหล่อลื่นที่พยายามขมิบกลั้นเอาไว้ สุดท้ายจึงปล่อยให้ไหลหลั่งออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลิ้นด้วยความลืมตัว ที่เสียวมากขนาดนี้คงเป็นเพราะว่าโม่โฉวสามีของนางไม่เคยใช้ลิ้นเลียอย่างที่กำลังโดนหวังหย่งทำอยู่ในตอนนี้ “อูยยย… ซี้ดดด…หยุดนะอย่าทำข้า” เหมยลี่รู้ว่าถ้าขืนเขาไม่หยุด การที่โดนรุกเร้าอย่างดุดันขนาดนี้เห็นทีว่านางคงต้องเสร็จแน่ๆ “ข้ารู้ว่าเจ้าเสียว ขอโอกาสให้ข้าช่วยทำให้เจ้ามีความสุขเถอะนะแม่นางคนงาม… ” มาถึงตอนนี้หวังหย่งไม่ยอมหยุดง่ายๆ… มือหยาบใหญ่ที่วันๆ เคยแต่ได้จับก้อนดินปั้นถ้วยปั้นชามอยู่ข้างเตาเผา

“อัสลาน...” หนุ่มนักธุรกิจชาวอาหรับที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรในนิยาย แต่ต้องมาคัดสรรหาเมียเพื่อจะมีลูกสืบทอดวงตระกูลตามคำสั่งของพ่อแม่ ทำให้เขานั้นเลี่ยงไม่ได้กับการที่จะหาเมียสักคนมารับหน้าที่นี้ แต่เขาดันไปถูกใจแม่สาวไทยใจแข็งเข้านี่สิ ไม่ว่าเขาจะเสนออะไรไปเธอก็ไม่ยอมที่จะมาเป็นเมียของเขาเลย เพียงเพราะว่าเขานั้นแก่กว่าเธอไม่กี่ปีเท่านั้น ทำให้เขาต้องใช้เล่ห์กลหลอกล่อเธอให้มาทำงานกับเขา ก่อนจะค่อยๆอ่อยแล้วก็รุกจัดการตะครุบเหยื่ออย่างเธอให้กลายมาเป็นนกน้อยในกรงทองของเขา…. “มีน มารียา…” สาวไทยหน้าคมที่มีหุ่นอวบอัดเป็นที่ยั่วน้ำลายของพวกหนุ่มนั้น กลับไม่ประสบความสำเร็จเรื่องความรักเอาซะเลย เธอจึงหนีจากความเสียใจแล้วมาหางานทำอยู่ที่ดูไบ...เพื่อจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ และเธอก็ได้เจอกับเจ้านายขี้อ่อย ขี้ยั่ว ที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปไหน เขาก็มักจะมายั่วน้ำลายทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอนั้นปั่นป่วนอยู่เสมอ จนเธอถลำตัวมีอะไรกับเขาอย่างห้ามใจไม่อยู่ และเธอก็ได้รู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายแก่ที่หื่นสุดๆเลย…แต่จะหื่นแค่ไหนต้องไปตามอ่านในนิยายนะคะ

จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาได้เด็กในบ้านเป็นภรรยา ความรักที่ต้องหลบซ่อนเอาไว้ภายใต้ความกดดันจะต้องแก้ไขกันอย่างไร

“อ๊อย... คุณดำ... อรเสียว” อรทัยยอมรับว่าสยิว เสื้อยืดตัวบางของหล่อนโดนเลิกขึ้นไปกองเอาไว้เหนือทรวงอกแล้วถอดออกจากร่างเอิบอิ่ม “รู้ไหมว่าผัวคิดถึง” อดัมส์จูบไซ้ซอกคอของภรรยาอย่างหื่นกระหาย ซุกไซ้ใบหน้าลงมาดูดนมจนหัวนมเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายทั้งสองเต้า ก่อนจะขยับขึ้นทาบทับร่างน้อยๆ ของอรทัยที่นอนทอดร่างตามความยาวของโซฟา ง่ามขาถูกดันให้เปิดอ้ารับลำตัวหนาของอดัมส์

“โอ้วววว… ” ยูมิอุทานด้วยความตื่นเต้น สองสาวนั่งดูหนังเพลินด้วยความลืมตัวจนน้ำเดิน นั่งหนีบหน้าขาบิดไปบิดมา เส้นขนลุกซู่ หัวนมชูชัน รู้สึกเสียวซ่านมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาอย่างประหลาด หลังจากดื่มน้ำที่อดัมส์วางไว้ให้ จากนั้นไม่นาน เสียงบานประตูห้องถูกผลักเข้ามาพร้อมกับผู้ชายสี่คน พากันก้าวเข้ามาในห้องด้วยแววตากลัดมัน ทุกคนอยู่ในสภาพนุ่งกางเกงในตัวเดียว อวดลำเนื้อยาวใหญ่ตุงแน่นเต็มเป้า “ว้าย… พวกนายเข้ามาทำไม”

เธอถูกตีตราเป็นจำเลย ต้องคอยสนองกามให้แก่เขา อยู่บ้านก็ต้องพร้อมสะบัดผ้าอ้าขา อยู่มหาวิทยาลัยหรืออยู่ที่ไหนก็ต้องพร้อมยอมให้เขาทำ หลานสาวแม่บ้านอย่างเธอจะไปมีปากเสียงอะไรกับลูกชายคนเดียวของคุณท่านได้

"เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงต่ำต้อย ไร้ค่า ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่วันที่เธอหนีไป เขากลับทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจ...ใครกันแน่ที่จะอยู่ไม่ได้?"

ที่ข้าร้ายกาจนั่นย่อมต้องมีเหตุและที่ข้าลุ่มหลงโง่งมก็เพราะหลงเชื่อคำลวงบุรุษความหวังลมๆ แล้งๆที่ปล่อยให้เขาย่ำยีความสาวคราแล้วคราเล่า บัดนี้ข้านั้นตาสว่างรู้แจ้งในเมื่อองค์ชายรองไร้ใจ ข้าก็ขอลาขาด!