ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

เมื่อเกิดใหม่อีกครั้งได้เป็นบุตรสาวสตรีหม้าย ที่ผู้คนล้วนตราหน้าว่ามันคือคำสาป และเขาคู่หมั้นที่เลื่อนการแต่งงานมานับสิบปี ซึ่งตอกย้ำว่านางคือคนที่ไม่มีใครต้องการ แล้วอย่างไรผู้ใดสนใจเรื่องไร้สาระนี่เล่า! นางมิได้เติบโตด้วยบุรุษ แต่ด้วยน้ำนมมารดา ไยต้องใส่ใจให้สิ้นเปลืองเวลาชีวิต

เธอถูกตีตราเป็นจำเลย ต้องคอยสนองกามให้แก่เขา อยู่บ้านก็ต้องพร้อมสะบัดผ้าอ้าขา อยู่มหาวิทยาลัยหรืออยู่ที่ไหนก็ต้องพร้อมยอมให้เขาทำ หลานสาวแม่บ้านอย่างเธอจะไปมีปากเสียงอะไรกับลูกชายคนเดียวของคุณท่านได้

มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่สายตาของนางมีเขาเพียงผู้เดียว เพราะหนีการถูกไล่ล่า หญิงสาวจึงเลือกจะกระโดดผาน้ำตกพร้อมนกหงส์หยกตัวน้อย เสียงวัตถุตกลงผิวน้ำอย่างแรงทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นหันไปมองทันที เขาใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปช่วยหญิงสาวในชุดสีแดงดำดิ่งลงไปในน้ำลึกอย่างเร็ว เลือดสีสดปะปนในสายน้ำ มือแกร่งแหวกสายน้ำพยายามคว้าร่างของหญิงสาวไว้ เขาประกบริมฝีปากส่งลมหายใจเข้าปากของนาง เพียงดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง สีหน้าของนางแสดงความตื่นตระหนก ริมฝีปากสั่นระริกพยายามส่งเสียงอย่างยากลำบาก ทำให้เขาจำใจโน้มศีรษะลงใกล้เพื่อได้ยินคำพูดของนาง “ข้า...ได้...พบ...ท่าน...แล้ว... ซือจื่อ”

“ท่านพี่กลับไปก่อนเถอะ… ข้าอยากเล่นน้ำต่อสักพัก… ” อารมณ์ที่ยังค้าง ทำให้ซูเจียวยังรู้สึกงุ่นง่านไม่หาย “งั้นข้าจะรอ… ” “ไม่ต้อง… เดี๋ยวข้าตามกลับไป” ซูเจียวรีบกล่าว… ทำให้สามีของนางต้องกลับไปก่อนเพราะรู้สึกหนาวเหมือนจะเป็นไข้ อาจเป็นเพราะว่าเขาใช้ร่างกายทำงานอยู่ท่ามกลางแสงแดดร้อนมาทั้งวัน ครั้นเมื่อมาเจอกับน้ำเย็นร่างกายจึงปรับตัวไม่ทัน ซูเจียวมองส่งจนร่างของสามีลับไปจากสายตา… และตอนที่นางขยับกายลุกขึ้นมานั่งคุกเข่า จู่ๆ ร่างสูงใหญ่กำยำก็พุ่งออกมาจากพงหญ้าที่ซุ่มดูอยู่ข้างหลัง “อ๊ะ… ” ซูเจียวสะดุ้งเมื่อโดนจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว… ครั้นเมื่อเหลียวกลับมามอง นางก็ต้องตกใจเมื่อแทบช็อกเมื่อพบว่าชายที่กำลังจับลำเอ็นยาวใหญ่แทงเข้าใส่รูสวาทของนางอย่างแรงนั้นคือลี่ถังพ่อสามี “ท่านพ่อ… อ๊ะ… อ๊ายยยยย… ” ซูเจียวสะดุ้ง นางร้องอุทาน ก่อนที่เสียงตกใจนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงของความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่เมื่อลี่ถังเอามือรวบสะโพกของนางแล้วโก่งเอวแทงลำเอ็นรัวเข้าใส่เป็นจังหวะ “อ๊ายยย… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ” ซูเจียวเพิ่งอารมณ์ค้างมาจากสามีของนาง… ร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน

ยิ่งเกลียด..ยิ่งรัก.. เธอหนีฉันไปโดยไม่มีคำลาสักคำ ทิ้งให้ฉันจมอยู่กับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ยังจะมาร้องขอความเห็นใจและการให้อภัยจากฉันอีกหรอ..ไม่มีทาง

“แดนน์จ๋าแดน” เรียกแล้วรั้งให้ใบหน้าครึ้มเคราคลุกเคล้าลงมาถากทิ่มตอเครากับสองเต้าอวบใหญ่ สั่น ส่าย ขึ้นรับสัมผัสอย่างโหยหา แดนเนียลทั้งฟัดทั้งดูดนมสลับไปมา เม็ดหัวนมเป็นทรงสวยโดนปลายลิ้นรวบเลียจนแข็งตั้งเป็นตุ่มไต รูขุมขนรอบวงป้านหัวนมขยายออกด้วยความรู้สึกตื่นตัวเพราะลิ้นของลูกเขยระรัวเลียดูดกลืนเอาไว้ในอุ้งปาก “เสียว... อูย ดูดแรงจังแดนน์” นวลพรรณเปล่งเสียงระบายความรู้สึกออกมาได้เพียงสั้นๆ “ก็ของแม่นวลน่าดูด... ทั้งอวบทั้งใหญ่” ดูดนมจนหนำใจ แดเนียลคลายริมฝีปากจากเม็ดหัวนมแดงเรื่องแล้วกอบใบหน้าของหล่อนให้แหงนขึ้นรับริมฝีปากรกไรหนวดของเขาที่บดนาบลงมาจูบเคล้ากันเร่าร้อนนัวเนีย “อ่าห์... ” ด้วยริมฝีปากที่ผนึกแน่นเข้าหากันอีกครั้ง ลิ้นกับลิ้นสอดล้วงเข้ารัดเลียกันพัลวัน แลกสัมผัสดูดดื่มแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ “นมใหญ่เหลือเกิน... อ่าห์ ชอบ” เขยหื่นพรมจูบลงมาที่สองเต้าอีกรอบ

“ฮึ่ก... อ๊อย” คนโดนดูดนมสะดุ้งคราง แม้อยากผลักไสศีรษะของพ่อผัวที่ก้มลงมาฟอนฟัดสองเต้า รัวลิ้นดูดรัดปลายหัวนมไว้ในอุ้งปากเหมือนอดอยากมานาน “หยุด... อย่า” ดาหวันดิ้น หากความเสียวที่กำลังกำซาบซ่านไปทั่วเรือนกายก็ทำให้สองมือของหล่อนที่ทุบรัวอยู่กับปั้นไหล่ของพ่อผัวตกลู่ลงข้างลำตัว ร่างกายไร้สิ้นเรี่ยวแรงจะขัดขืน แพ้พ่ายต่อความปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในอารมณ์ของตัวเอง “อูยยย... ” ดาหวันร้องคราง ริมฝีปากบิเบ้ห่อรัดเป็นวงกลม เมื่อปลายลิ้นร้อนๆ ของพ่อสามีบดขยี้ไชชอนเม็ดหัวนมแดงๆ เอาไว้ในอุ้งปาก

"คุณธามนี่มันห้องทำงานนะคะ" "จะที่ไหนผมไม่สนใจหรอกถ้าผมต้องการคุณก็มีหน้าที่อ้าขาให้ผมเท่านั้น" "มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ" "ไม่มากเกินไปหรอกเพราะตอนนี้ยังไม่ครบสัญญา" "คุณธามคะ เกรซขอร้องถ้าเป็นที่อื่นเกรซจะไม่ว่าอะไรเลยแต่ต้องไม่ใช่ที่ห้องทำงาน" เธอขอร้องเตือนด้วยเสียงสั่น

“เบบี๋ เหลืออีกอย่าง ที่รอให้เบบี๋ถอด...” อย่ายิ้มแบบนี้สิ อย่ายิ้ม! ยิ่งเห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของปลายฟ้า มือผมที่จับหนังสืออยู่ มันก็ยิ่งสั่น ตอนนี้หน้าอกหน้าใจของเธอนั้น มันถูกดันขึ้นมาเป็นเนินเขา จนผมเห็นแล้ว อยากจะวางหนังสือลง และ และ... บ้าเอ้ย! อีกสองหน้าก็อ่านจบแล้ว กูจะอ่านสองหน้าที่เหลือ... หรือจะกินนมก่อนดีวะ?

“อ๊อย... คุณดำ... อรเสียว” อรทัยยอมรับว่าสยิว เสื้อยืดตัวบางของหล่อนโดนเลิกขึ้นไปกองเอาไว้เหนือทรวงอกแล้วถอดออกจากร่างเอิบอิ่ม “รู้ไหมว่าผัวคิดถึง” อดัมส์จูบไซ้ซอกคอของภรรยาอย่างหื่นกระหาย ซุกไซ้ใบหน้าลงมาดูดนมจนหัวนมเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายทั้งสองเต้า ก่อนจะขยับขึ้นทาบทับร่างน้อยๆ ของอรทัยที่นอนทอดร่างตามความยาวของโซฟา ง่ามขาถูกดันให้เปิดอ้ารับลำตัวหนาของอดัมส์