พ่อเลี้ยงเดี่ยว

เขาไม่คิดจะจริงจังกับใคร อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในเวลานี้ บทเรียนที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่าไม่ควรเชื่อใจใครอีก คำว่ารัก คือคำลวงที่ผู้หญิงบางคนมีไว้เพื่อหลอกคนโง่ให้ตายใจเท่านั้น “คุณหนูเล็กเป็นเด็กเงียบๆ ถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังแบเบาะ คุณดลต้องกลายมาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ถ้าเขาไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูดก็ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น คนเคยมีความรัก รักกันมาก แต่ไม่รู้รักกันแบบไหน อยู่มาวันหนึ่งกลับมาบ้านเมียก็หายไปแล้ว ทิ้งลูกเอาไว้กับแม่แก่ๆ และพี่เลี้ยง เรื่องก็มีเท่านี้ ยังไงก็เห็นใจคุณดลเขาหน่อยนะ อย่าไปถือสาแกเลยถ้าบางครั้งแกจะแปลกๆ ไปบ้าง แต่วันๆ เราไม่ค่อยได้เจอหน้าหรอก โน่น หมกตัวอยู่ในสวนกับคนงานนั่นแหละ งานของคุณมีแค่ดูแลคุณหนูเล็ก เรื่องอื่นๆ ไม่ต้องสนใจ หากได้เห็นหรือได้ยินอะไรก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แค่นี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว ที่สำคัญอย่าไปเผลอหลุดปากถามถึงเรื่องของเมียเก่าเขาเด็ดขาด” สิ่งที่รับรู้ ทำให้นภาพราวได้แต่เอาใจช่วยเขาอยู่เงียบๆ แต่หญิงสาวไม่รู้สักนิดว่าภายใต้สีหน้าเรียบเฉย เขากำลังเหมารวมให้หล่อนเป็นผู้หญิงหน้าซื่อใจคด

โมนิก้าหญิงสาวในศตวรรษ 3050 ยุคปัญญาประดิษฐ์สุดล้ำ ได้กลับมาเกิดใหม่ในครอบครัวยากจน แม่ตายตั้งแต่คลอด ทว่าพ่อที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวกลับถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเผชิญกับอันตรายรอบด้าน ‘ค่ายทหารก็ค่ายทหารเถอะ เหลียนฮวามาป่วนแล้ว’ **เรื่องนี้อัพจบ ไม่เทแน่นอนค่า** *อัพวันล่ะตอน*        

เด็กในอุปถัมภ์วันนั้น!!! วันนี้...กลายมาเป็นภรรยาของเขาอย่างเต็มตัว... (เพราะความใกล้ชิตที่ไม่อาจห้ามใจได้ ถึงแม้จะถูกตราหน้าว่า สมภารกินไก่วัดก็ยอม)

ชุดเครื่องแบบปลาบิน ดาบซิ่วชุน องครักษ์เสื้อแพรออกโรง โลหิตไหลนองท่วมราชสำนัก ผู้ใดสมคบคิดกับศัตรูทรยศต่อแคว้น ฆ่า! ผู้ใดฉ้อราษฎร์บังหลวง ฆ่า! ผู้ใดปั่นป่วนราชสำนัก ฆ่า! ผู้ใดแบ่งพรรคแบ่งพวกแสวงหาอำนาจ ฆ่า! ยุคสมัยอันรุ่งโรจน์กลับเปราะบางราวกับปลิวไปตามสายลม มีเพียงองครักษ์เสื้อแพรและดาบซิ่วชุนเท่านั้นที่ปกป้องแผ่นดินไว้ได้ เฮ่อลิ่วเก็บดาบซิ่วชุนที่ยังเปื้อนโลหิตแดงฉาน เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แล้วย้อนมองชีวิตของตนเอง การเข่นฆ่าสังหารเหล่านั้น เล่ห์เหลี่ยมกลอุบายเหล่านั้น การแก่งแย่งชิงดีเหล่านั้น ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งหมดก็เพื่อสวรรค์เบื้องบนและราษฎรที่อยู่เบื้องล่าง

เจอาร์ มาเฟียหนุ่มผู้เคยสดใสแต่อดีตของเขาทำให้เขาเปลี่ยนเป็นอีกคน  มีลูกชายชื่ออคินวัยสามขวบกับผู้หญิงคนเก่าคือกุ๊บกิ๊บ เหมือนชีวิตพังเมื่อเธอทิ้งไป ความร้ายกาจของเธอเป็นสิ่งที่เขาไม่วันลืม และนั่นเป็นเหตุให้เขาเกลียดความรักและไม่ชอบผู้หญิงทุกคนที่แม่เขาหามาให้    ณาลัลน์  เด็กสาวที่มากความสามารถด้านดนตรี  เธอหลงตบปากรับคำกับแม่ของเจอาร์ให้เข้าไปเป็นพี่เลี้ยงอคินลูกชายของบุคคลที่เธอไม่ชอบขี้หน้า โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคำว่าพี่เลี้ยงเด็กมันเป็นแค่ฉากบังหน้าเท่านั้น

ผู้ชายที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยในคืนนั้นคือ'พ่อของเพื่อน' เขาคือพ่อของเพื่อน...เธอคือเพื่อนของลูก ขุนพล อายุ 40 ปี หล่อ รวย สุขุม โสด แต่มีลูกสาว (คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว) ข้าวหอม อายุ 22 ปี เด็กแว่น ตัวขาว น่ารัก โสด ไม่เคยมีแฟน (แว่นเฉิ่ม) สำคัญ ขุนพลกับข้าวหอม มาจากเรื่อง อ้อนรักอาสิงห์ ขุนพล คือพ่อของ ของขวัญ ข้าวหอม คือเพื่อนสนิทของ ของขวัญ

ความรักที่จริงใจแต่กลับซ่อนไว้ซึ่งกับดักลวง หญิงสาวผู้มอบกายถวายใจโดยไม่รู้ว่ารักครั้งนี้จะนำพาเธอไปสู่ ห้วงเสน่หาที่อันตราย เมื่อเขาต้องเลือกระหว่างไฟรักที่เผาผลาญ...กับการแก้แค้นที่ฝังลึกในอดีต... หญิงสาวผู้มอบกายใจ...เพื่อบูชาแด่ความรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเธอ โดยไม่รู้ว่ามันคือกับดักลวง ที่กักขังเธอไว้ในห้วงเสน่หาของเขาไปตลอดกาล ซึ่งมันจะนำพาเธอไปสู่หรือรอยแผลลึกที่หัวใจมิอาจลืมเลือน...

อิตาลี ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์ อารยธรรมโรมัน และศิลปะ สถานที่ พริมา หญิงสาวชาวไทย ได้มาท่องเที่ยว เปิดหูเปิดตาและมาหาเพื่อนสนิท หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่าการมาเที่ยวครั้งนี้…จะได้หัวใจของผู้ชายร่างยักษ์ หุ่นหมี หน้าตาดี กลับเมืองไทยไปด้วย ผู้ชายที่เป็นญาติสนิทของเพื่อน แถมยังมีลูกติดในวัยห้าขวบ แรกเริ่มไม่ถูกชะตากัน แต่ทำไมนานวันถึงใจสั่นเมื่อถูกเขาขายขนมจีบ พริมาเอ๋ย เธอจะตกหลุมพราง (รัก) ที่อีกฝ่ายขุดดักเอาไว้ไม่ได้เด็ดขาด!

โปรย: ปางก่อนเธอเคยละเลยเขากับลูก เมื่อได้มีโอกาสย้อนกลับไปแก้ไขชะตาอีกครั้งเธอจำต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เขาอภัยให้กับผู้หญิงชั่วร้ายอย่างเธอ กชกรได้ย้อนกลับไปแก้ไขอดีตที่เธอเคยทำไม่ดีกับลูกกับสามี โดยเธอต้องทำงานหนักทุกอย่าง เพราะเธอกลับไปคราวนี้พบว่าสามีของเธอพิการและต้องเลี้ยงลูกสองคนเพียงลำพัง ไปติดตามกันค่ะ ว่าเธอจะเอาชนะใจสามีได้หรือไม่

รับจ้างเลี้ยงลูกให้เค้า สุดท้ายได้เป็น "เมีย" คุณเค้าซะงั้น คุณรัน [35 ปี] & อาคิน [25 ปี] 🍼 น้องฌอน [3 ขวบ] อาคิน ตัดสินใจลาออกจากงาน เพราะทนไม่ไหวกับป้าหัวหน้าที่แสนจะท็อกซิก ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ แต่อาคินคิดว่าอดตาย ยังดีกว่าประสาทกิน แต่งานสมัยนี้ก็หายากเสียเหลือเกิน ประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก กับคุณสมบัติที่ใครอ่านแล้วต้องงง คุณสมบัติเดียวที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือต้องเป็น ‘ผู้ชาย’ เท่านั้น “ฉันตกลงรับนาย ถ้านายยอมรับข้อแม้ทั้งหมดได้” “เงินเดือนชั้นให้มากกว่าที่เก่าสองเท่า กินอยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียอะไร เบิกเพิ่มได้ทั้งหมด” ขอเสนอดีขนาดนี้มีหรือที่อาคินจะปฏิเสธ แต่มันชักจะยังไง ๆ อยู่นะ...